Page 30 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 30
กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
...เขาคง ไม่มาที่นี่อีกแล้ว
“โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ”
ผมคิดเงินอย่างสุภาพพลางเอ่ยประโยคซึ่งตรงข้ามกับสิ่งที่คิดโดยพยายามลบล้าง
อารมณ์ความรู้สึกออกไปให้หมด พยายามไม่ให้เผลอเน้นค�าว่า เชิญใหม่ จนเกินไป เพราะ
ร้านเป็นสิ่งที่ตั้งอยู่ในที่ของมัน ส่วนลูกค้ามีสิทธิ์ที่จะเลือก มีอิสระที่จะมาหรือไม่มาก็ได้
มือของชายหนุ่มที่ถือกระเป๋าสตางค์หยุดชะงัก
ได้ยินเสียงกลั้นหายใจดังมา
“...ชาอร่อย”
เขาเอ่ยพร้อมกับระบายลมหายใจ ผมเผลอจ้องมองอีกฝ่ายโดยไม่ตั้งใจ
“อร่อยดี”
ถ้อยค�าที่เอ่ยซ�้าจริงใจอย่างยิ่ง ผมจึงพยักหน้าเบาๆ
(ดีใจจัง)
มีเพียงเรื่องนี้ที่แน่ชัด
“ขอบคุณครับ”
มือที่ก�าลังจะยื่นเงินทอนโดนยั้งไว้
“ขอซื้อชาเมื่อกี้ได้รึเปล่า?”
“จะรับกี่ก้อนครับ”
“งั้นก็ เท่าที่เงินทอนจะซื้อได้”
ผมนับจ�านวนสามก้อน
ชายหนุ่มพยักหน้า
ขณะใส่ใบชาลงในถุง ผมก็รู้สึกถึงสายตาที่ก�าลังจับจ้องบริเวณมือ ราวกับสายตา
ของอีกฝ่ายไล่ไปตามการเคลื่อนไหวของนิ้ว หลังจากพับปากถุงให้แน่นพอแล้วผมจึงติด
เทปกาวลงไปก่อนจะห่อด้วยกระดาษน�้ามัน
ผมตระหนักได้ว่าสายตาของชายหนุ่มก�าลังไล่ไปตามการเคลื่อนไหวของนิ้วจริงๆ
ผมพับมุมทั้งสี่โดยระวังไม่ให้เป็นรอยย่นแล้วแปะเทปกาวลงไปอีกครั้ง กระดาษ
ย่นเล็กน้อย ท�าพลาดจนได้สิน่า สายตาของอีกฝ่ายดึงดูดความสนใจจนผมเผลอเหลือบมอง
เป็นระยะๆ ผมใช้กรรไกรตัดเชือกยาวราวแปดสิบเซนติเมตรออกมาก่อนจะมัดกระดาษ
50
