Page 34 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 34
ความทรงจ�าหวนมาทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฝน
รู้ตัวดีว่าแสร้งท�าเป็นลืม
ฝนตกไม่ขาดสาย
ผมปรายตามองประตูกระจกที่เปียกฝนก่อนจะส่ายศีรษะเบาๆ ด้านนอกประตู
ไร้วี่แววคน ผมถือปึกใบสั่งซื้อที่พรินต์ออกมาในมือพลางห่อสินค้าส่วนของวันนี้ทีละชิ้น
วันนี้ร้านเล็กๆ ที่ปกคลุมด้วยเงาพลิ้วไหวของสายน�้าก็ยังคงไร้ผู้คนเช่นเคย
(ต่อไปก็ ...อ๊ะ ชาลวี่หมู่ตาน)
ผมตรวจดูชื่อใบชาในใบสั่งซื้อก่อนแหงนมองกล่องไม้ใบที่สองจากขวาของชั้น
บนสุด ผมพยักหน้าเบาๆ แล้วจึงเขย่งเท้าพลางยื่นแขนไปยังกล่องไม้ นิ้วชี้และนิ้วกลาง
แตะโดนขอบกล่องไม้
“...ฮึบ”
อีกนิด
แม้จะรู้ดีว่าควรใช้เวลาว่างห่อใบชาบางชนิดแล้ววางไว้ในที่ที่หยิบง่ายล่วงหน้า
เพื่อให้ท�างานได้สบายขึ้น แต่ผมก็ท�าแบบนั้นไม่ได้อยู่ดี เพราะผมอยากเก็บใบชาไว้ใน
สภาพที่ดีที่สุดเพื่อไม่ให้กลิ่นและรสชาติด้อยลง
ผมยังเข้าใจดีด้วยว่าถ้าอย่างนั้นก็น่าจะวางใบชาที่ใช้บ่อยๆ ไว้บนชั้นที่หยิบง่าย
มากกว่า แต่ชาจีนแต่ละชนิดมีความชื้นที่เหมาะสมแตกต่างกันไป วันหมดอายุก็ต่างกัน
54
