Page 22 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 22
กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
ให้ในยามแบบนี้ อยากได้บันไดลิงมาติดเพิ่มชะมัด แต่ตอนนี้คิดเรื่องพรรค์นั้นไปก็เปล่า
ประโยชน์ ผมมักจะพยายามหยิบให้ได้ด้วยตัวเองอยู่เสมอ
“ฮึบ ...ฮึบ”
อีกนิดเดียว
ชายเสื้อลอยขึ้นมาจนเห็นหน้าท้อง แต่ผมไม่มีเวลามาใส่ใจ ผมกลั้นหายใจแล้ว
ยืดตัว ท�าแบบนี้แล้วจะหยิบได้เสมอ ผมดึงดัน
“...ฮึบ”
ช่วยหยิบไหม น�้าเสียงคล้ายกับลังเลดังมา ผมรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มลุกขึ้น เหตุการณ์
นอกเหนือความคาดหมายท�าให้ผมตัวแข็งทื่อทั้งที่ยังคงยืดแขนค้างอยู่ ผิวหนังบางๆ ตรง
หน้าท้องสัมผัสกับอากาศเย็นเฉียบแฝงความชื้น ชายหนุ่มมายืนอยู่ด้านหลังผม
เขายื่นมือมาจากด้านหลังไปยังชั้นวางของ
ผมถูกขนาบอยู่ระหว่างชั้นวางของกับชายหนุ่ม ระหว่างที่ก�าลังโดนกลิ่นบุหรี่
ดึงดูดความสนใจ เขาก็หยิบกล่องไม้ลงมาอย่างง่ายดาย ผมรีบยื่นมือออกไปรับกล่องไม้
ที่ยื่นมาหา กล่องไม้จึงมาอยู่ในมือผมจนได้
ผมอ้าปากจะเอ่ยขอบคุณ แต่โดนอีกฝ่ายดึงชายเสื้อลงมาปิดหน้าท้องเสียก่อน
เมื่อครู่นี้ผมเผลอโชว์หน้าท้องสินะ ช่วยไม่ได้ที่จะโดนมิโยชิแซวว่าพึ่งพาไม่ได้ ค�าพูดที่
เตรียมจะเอ่ยหายวับไปทันที ผมหันมองชายหนุ่ม สายตาของเราจึงสบกัน
“...ขอโทษ”
ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษ ใบหูแดงก�่าโดยไม่รู้ว่าท�าไม
คงไม่ใช่เพราะฝนแล้วล่ะมั้ง
(ถ้าอย่างนั้น)
เพราะอะไร
จะถามหาค�าตอบก็คงไม่ได้ เขาใช้เส้นผมปิดบังใบหูก่อนจะกลับไปที่โต๊ะ เปิด
สมุดในมือแล้วก็ปิด ดูนาฬิกา แล้วจึงหันไปสนใจเอกสารอีกครั้ง ผมมองดูกล่องไม้ก่อน
หันไปมองชายหนุ่มอีกรอบ เขาก�าลังอ่านเอกสารตามเคย
ถึงจะจ้องมองกล่องไม้ในมือไปก็คงไม่ได้ค�าตอบอะไรขึ้นมา ผมแตะหูตัวเองโดย
ไม่คิดอะไร แต่มันกลับร้อนจนตกใจ หูของผมอาจแดงก�่าไม่ต่างจากเขาก็ได้ ผมเผลอยก
42
