Page 17 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 17
CHIDORI CHISHIMA
แววตาของชายหนุ่มเปลี่ยนไปจากที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด
(แต่ว่า ต่างอย่างไร)
ผมไม่รู้
มือของเขาที่อยู่กลางอากาศก�าหมัดก่อนจะกลับสู่โต๊ะอีกครั้ง เงาขยับวูบไหว ฝน
โปรยปรายไม่หยุดอยู่ไกลออกไป หลังความเงียบงันครู่หนึ่ง ชายหนุ่มก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้
ราวกับหมดเรี่ยวแรง เงาของเขาสะท้อนบนกระจกบางเบา
ชายหนุ่มถอนหายใจหนักหน่วง ตั้งศอกลงกับโต๊ะก่อนจะวางคางลงบนมือแล้ว
หลับตาลง มือคู่ใหญ่ ท่าทีอยากออกจากร้านหายไปแล้ว เงาวูบไหวที่โอบล้อมชายหนุ่ม
ดูราวกับเป็นจิตใจของเขาเองไม่มีผิด
“คุณดูแลร้านนี้คนเดียวเหรอ”
“ครับ”
“ร้านน�้าชาของจีนโดยเฉพาะ?”
“ครับ มีรสและกลิ่นหลากหลายแบบ”
“ ‘กลิ่น’ ”
ผมพยักหน้า อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้น ผมอ่านอารมณ์ของเขาไม่ออก ถึงอย่างนั้น
สายตาที่มองมากลับท�าให้ใจกระตุกวูบทั้งที่ไม่เข้าใจความหมาย มือของเขาที่แนบแก้ม
ตัวเองอยู่ท�าท่าจะยื่นมา ท�าเอาเสียงหัวใจเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อย
มือนั้นทั้งใหญ่และแห้งผาก
(...คิดอะไรของเรานะ)
ทั้งที่นิ้วที่สัมผัสโดนตอนยื่นผ้าให้เมื่อครู่เปียกปอนไปด้วยน�้าฝนแท้ๆ ขณะที่ผม
ยังหาค�าตอบไม่พบ สายตาของอีกฝ่ายก็เบือนไปทางอื่น
“...ผมจะรีบกลับ ช่วยเสิร์ฟอะไรก็ได้ทีสิ”
น�้าเสียงนั้นแสนเย็นชา ผมพยักหน้ารับ ชายหนุ่มเปิดกระเป๋าก่อนจะหยิบโทรศัพท์
มือถือขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วตามด้วยเอกสาร ท่าทีบ่งบอกว่าไม่คิดจะเสวนาด้วยอีก ผม
อ้าปากแม้จะลังเล เพราะผมจ�าเป็นต้องถาม
“เข้าใจแล้วครับ ถ้างั้น คุณลูกค้าชอบ...”
“ที่นี่เป็น ‘ร้านเฉพาะทาง’ สินะ งั้นก็ยกให้ผู้เชี่ยวชาญเลือกดีกว่า”
37
