Page 13 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 13
CHIDORI CHISHIMA
ผมรู้สึกเหมือนเคยเห็นแผ่นหลังนั้นที่ไหนมาก่อนแต่กลับนึกอะไรไม่ออกเลย
มองดูอีกครั้งก็ยังนึกไม่ออก ผมเผลอจ้องมองชายหนุ่มที่นั่งลงตรงโต๊ะด้านในร้านด้วยความ
ข้องใจ
ชายหนุ่มเหลือบมองผ้าในมือก่อนจะลงมือเช็ดผมด้านหน้าด้วยอากัปกิริยาลวกๆ
แต่ก็ไม่ถึงกับรุนแรง ผมรู้สึกดีใจอย่างประหลาด ราวกับแมวจรเริ่มเชื่องขึ้นมาจนจักจี้อยู่
นิดๆ
“...เอ่อ”
“ครับ”
ชายหนุ่มไม่พูดอะไรต่อ เขาวางผ้าลงบนโต๊ะ ผมชี้ฟูเล็กน้อยชวนให้รู้สึกเอ็นดู
เขาหยิบเมนูขึ้นมาอย่างกระวนกระวาย แต่แล้วก็ท�าหน้ายุ่งขึ้นมาทันที ราวกับก�าลังแก้
โจทย์ปัญหาอันยากเย็น
“ที่นี่เป็นร้านน�้าชาจีนครับ”
“ชาจีน?”
หากพูดถึงชาที่ไม่ใช่ชาญี่ปุ่นหรือชาฝรั่งแล้ว คนส่วนใหญ่มักจะรู้จัก ‘ชาอู่หลง’
เป็นอย่างดี แต่ความจริงแล้วชาจีนนั้นค่อนข้างล�้าลึก ผู้ที่ชื่นชอบชาจีนจึงชื่นชอบกัน
หลากหลายชนิด ทว่าเขาคนนี้ไม่ใช่คนจ�าพวกนั้น ดูจากสีหน้ายามที่อ่านเมนูแล้วก็เข้าใจ
ได้ทันที แน่นอนว่าต่อให้เป็นคนแบบนี้ผมก็ยินดีต้อนรับ
เสียงปิดเมนูเบาๆ ดังแหวกอากาศภายในร้าน ชายหนุ่มยังคงขมวดคิ้ว ครุ่นคิด
อะไรบางอย่าง
“อ๊ะ ร้านนี้ไม่มีอาหารกลางวันครับ ...ขอโทษด้วย”
ผมคาดเดาค�าถามของอีกฝ่ายและตอบออกไปก่อน เขาเพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อย
ร้านนี้คงแตกต่างจากร้านที่เขาต้องการสินะ ลูกค้าท�านองนั้นมีอยู่บ่อยๆ ถ้าอย่างนั้นไม่ต้อง
ฝืนสั่งก็ไม่เป็นไร ผมอ้าปากจะบอกเช่นนั้น แต่ชายหนุ่มเร็วกว่า
“คือว่า”
ชั่วแวบหนึ่งผมนึกว่าเขาร้องไห้ ทั้งที่ไม่มีทางเป็นไปได้ เขาอ้าปากขึ้นราวกับก�าลัง
ต่อสู้กับอะไรบางอย่าง
“...ผมชื่อฮาเซเบะ”
33
