Page 9 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 9
CHIDORI CHISHIMA
เงาอ่อนจางที่ทอดตัวในร้านพลันวูบไหว เกิดเสียงแกร๊งดังสนั่นกึกก้องไปทั่วร้าน
อันเงียบสงัด
“!?”
ผมเผลอกระโดดโหยง ก่อนจะรู้สึกอับอายกับปฏิกิริยานั้น อายุยี่สิบปลายๆ แล้ว
ยังตกอกตกใจแบบนี้ ถึงได้โดนมิโยชิบ่นว่า “พึ่งพาไม่ได้เอาซะเลย” ทั้งที่ไม่ใช่อย่างนั้น
เสียหน่อย
ผมยกมือปิดหูที่คาดว่าคงแดงก�่าพลางเลื่อนสายตาไปยังต้นเสียง ประตูกระจก
เปิดออกกว้าง สายฝนสาดพื้นจนเปียกเล็กน้อย ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบกลางๆ คนหนึ่ง
ยืนอยู่ตรงนั้น
ยังไม่ทันได้เอ่ยประโยคต้อนรับที่มักจะเอ่ยโดยอัตโนมัติ เสียงกลั้นหายใจของ
อีกฝ่ายก็ดังสะเทือนอากาศภายในร้านจนผมเผลอกลั้นหายใจตามไปด้วย
ชายหนุ่มอ้าปากก่อนจะหุบลง ผมรู้สึกเหมือนได้ยินว่า ไม่จริงน่า แม้จะอยาก
ถามความหมายแต่ก็ถามไม่ออกเพราะบรรยากาศไม่อ�านวยเอาเสียเลย ชายหนุ่มท�าหน้า
ตกใจอย่างมาก
เขาขมวดคิ้ว ดวงตาเรียวจ้องมองมา ผมไม่รู้สึกหงุดหงิดร�าคาญใจสายตานั้น
เพราะมันปราศจากทั้งเจตนาร้าย ความอยากรู้อยากเห็น หรือการแทะโลม มิหน�าซ�้าถึง
จะท�าสีหน้าแบบนั้น ผมก็ยังรู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนดี
อาจเพราะหัวคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย ปากก็หนาได้รูปแม้ว่าตอนนี้จะเม้มสนิท ผมจึง
จินตนาการได้ง่ายๆ ว่าหากมุมปากนั้นยกสักนิดเดียวคงกลายเป็นรอยยิ้มสดใส ต้อง
กลายเป็นใบหน้าที่ใครๆ ก็ชื่นชอบแน่นอน
ร่างของชายหนุ่มที่ยืนยืดตัวตรงสูงกว่าผมเล็กน้อย แต่เขาน่าจะอายุน้อยกว่า
ร่างค่อนไปทางผอมแต่ก็มีกล้ามเนื้อพอเหมาะพอดี เขาคงเคยเล่นกีฬาสมัยเป็นนักเรียน
น่าอิจฉานิดหน่อยแฮะ
(ต่างกับเราลิบลับ...)
ผมมันแขนขายาวเก้งก้าง ร่างกายก็ผอมกะหร่อง ผมลูบสีข้างคล้ายจะปลอบ
ตัวเองก่อนจะรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมา
พอผมหันไป ชายหนุ่มก็ลดสายตาลง ยกมือใหญ่ลูบหน้า ใบหูที่มองเห็นระหว่าง
29
