Page 7 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 7
CHIDORI CHISHIMA
ท่าเรือที่ปรากฏให้เห็นระหว่างตึกรามบ้านช่องลบคลื่นทะเลให้หายไปจนมองเห็น
เป็นเหมือนแอ่งน�้าธรรมดา เมืองแห่งนี้ไม่เน้นการท�าประมง แต่เปิดท่าเรือเพื่อเน้นท�าการ
ค้าขายเป็นหลัก ในเมืองมีร้านเล็กๆ มากมายที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมต่างชาติ ราวกับ
จะแสดงให้เห็นว่าเมืองนี้มีชีวิตอยู่ร่วมกับทะเลเรื่อยมา
(ถ้าอย่างนั้น)
ร้านนี้ก็กลมกลืนเป็นส่วนหนึ่งของเมืองไหมนะ ผมกวาดตามองร้าน วันฝนตก
แบบนี้มักไม่มีลูกค้ามา แต่วันที่อากาศสดใสก็แทบไม่มีใครมาอยู่ดี ร้านนี้ตั้งอยู่ในซอกหลืบ
ของเมือง ผมจึงอยู่ตามล�าพังเป็นกิจวัตร
ไม่ต้องข้องแวะกับใครทั้งนั้น
รถคันหนึ่งแล่นผ่านหน้าร้าน หยดน�้ากระเซ็นจนเงาในร้านวูบไหวอย่างแรง อาจ
เพราะฝนท�าให้อากาศเต็มไปด้วยความชื้น ผมจึงรู้สึกหายใจไม่ถนัด
ผมหยิบผ้าขึ้นมาตั้งใจจะเช็ดถ้วยชาต่อ แต่แล้วก็วางกลับที่เดิม หยิบคอมพิวเตอร์
โน้ตบุ๊กออกมาจากลิ้นชัก เปิดสวิตช์ก่อนจะเช็กจ�านวนอีเมลในกล่องขาเข้า มีอีเมลยี่สิบสาม
ฉบับ ส�าหรับยอดขายในหนึ่งวันแล้วถือว่าดีเยี่ยม
ผมคิดเรื่องขั้นตอนการท�างาน ก่อนจะตระหนักได้ว่าไม่ได้นึกถึงกรณีที่มีลูกค้า
เข้าร้านเลย แม้แต่ตัวเองยังไม่แน่ใจว่าอยากให้มีลูกค้ามาที่ร้านหรือไม่อยากกันแน่ การที่
ไม่เดือดร้อนกับเรื่องนี้ก็เป็นปัญหาหนึ่ง
ยอดขายทางอินเทอร์เน็ตเพียงอย่างเดียวนั้นครอบคลุมค่าใช้จ่ายของผมทั้งหมด
รวมถึงค่าเช่าร้านนี้ได้เฉียดฉิว ความจริงแล้วการมีลูกค้าเข้าร้านจะท�าให้งานส่งของให้
ลูกค้าที่สั่งทางอินเทอร์เน็ตสะดุดลงด้วยซ�้า
(...หรือจะปิดร้าน แล้วใช้ที่นี่จัดเตรียมสินค้าอย่างเดียว)
แบบนั้นคงชวนให้รู้สึกสบายใจไม่น้อย ถ้าเพิ่มชั้นวางของได้ก็จะเพิ่มใบชาได้
หลากหลายยิ่งขึ้น ความคิดนั้นดึงดูดใจเหลือเกิน อยากลองผสมใบชา อยากลองแต่งกลิ่น
ด้วย
“นายแค่ไม่อยากโดนผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดใส่ ก็เลยเลี่ยงลูกค้าเท่านั้นเองไม่ใช่รึไง”
ผมนึกถึงค�าพูดกระเซ้าของมิโยชิที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนขึ้นมา ครึ่งแรกนั้นถูกต้อง ผมจึง
เถียงไม่ออก
27
