Page 15 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 15
CHIDORI CHISHIMA
เรื่องพรรค์นั้น ผมผิดงั้นเหรอ ทั้งที่ไม่รู้จัก ‘แฟน’ คนที่ว่าด้วยซ�้าเนี่ยนะ ผมพยายาม
สะกดกลั้นความเศร้าใจที่ผุดขึ้นมา
ไม่อยากน�าพาความรู้สึกนั้นมาที่ร้านนี้
(แต่ ...เพราะอย่างนั้น)
ผมเคยชินกับความรู้สึกแง่ลบที่มุ่งเข้าหา เพราะเหตุนั้นจึงเข้าใจได้ในทันทีว่าเขา
คนนี้ไม่มีความรู้สึกแบบนั้น แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่รู้จักเขาอยู่ดี จ�าไม่เห็นได้ ผมอยากให้
เขาบอกเสียเหลือเกินว่าเราเคยพบกันที่ไหน หรือว่าทั้งหมดเป็นแค่ความเข้าใจผิดของเขา
ค�าขอโทษนั่นเป็นเพราะเหตุนั้นหรือเปล่า
ไม่เข้าใจ
แม้แต่อย่างเดียว
“ขอโทษครับ”
“ขอโทษครับ”
ถ้อยค�าที่ดังขึ้นพร้อมกันท�าให้เราหันมองหน้ากัน ชายหนุ่มส่ายศีรษะเบาๆ ก่อน
ผุดยิ้มบาง ยิ้มอ้างว้าง ชายหนุ่มบอกว่าคงเป็นเรื่องเข้าใจผิด เพราะไม่มีทางที่จะจ�าไม่ได้
เสียงครืดดังขึ้น เขาวางผ้าลงบนโต๊ะ หยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วยืนขึ้น
คงจะกลับสินะ
ผมร้อนใจโดยไม่รู้ว่าท�าไม กลิ่นอายของฝนรุนแรงขึ้น อาจเพราะอากาศเคลื่อนไหว
กลิ่นหอมจึงโชยมา รู้สึกคล้ายอะไรบางอย่างแล่นผ่านภายในหัว โลดแล่นรวดเร็วราวกับ
แมว แต่มันก็หายวับไปโดยที่ผมไม่ทันได้จับหาง
(...นี่เรา)
ทั้งๆ ที่ตัดสินใจแล้วว่าจะเว้นระยะห่างจากคนอื่น ทั้งที่ไม่คิดจะข้าม ‘เส้น’ ระหว่าง
เจ้าของร้านกับลูกค้าแท้ๆ
ทว่าเสียงและแววตานั้นท�าให้ส่วนลึกในใจสั่นไหว แผ่ระลอกเป็นวงกว้าง
“...เอ่อ”
“คุณเจ้าของร้านคร้าบ~! พัสดุวันนี้มีอะไรบ้าง”
ชายหนุ่มยังไม่ทันได้ออกเดิน เสียงหนึ่งก็ดังลั่นร้านจนกลบเสียงเบาๆ หมดสิ้น
ประตูเปิดออก ตามมาด้วยใบหน้าของคนส่งของที่คุ้นหน้ากันดีชะโงกเข้ามา
35
