Page 16 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 16
กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
“...อ๊ะ คุณลูกค้า! ขอโทษด้วยครับ!”
คนส่งของลนลานขอโทษ ชายหนุ่มจึงส่ายศีรษะ ปกติแล้วเวลาแบบนี้ไม่เคยมี
ลูกค้าจึงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้
“ไม่เป็นไรครับ”
คนส่งของพยักหน้าเล็กน้อยก่อนหิ้วพัสดุเข้ามา ผมหยิบตรายางเดินไปหาเขา
ถึงจะพะวงเรื่องชายหนุ่ม แต่ผมกับคนส่งของก็ยืนคุยกันขวางประตูอยู่แล้ว เขาไม่มีทาง
ออกไปไหนได้
“อ๊ะ นี่พัสดุจ่าหน้าถึงอิริยะซังครับ รบกวนประทับตราตรงนี้ด้วย”
“ครับ ว่าแต่พัสดุที่จะส่งวันนี้อาจจะเยอะหน่อยนะ”
“อา ถ้างั้นตอนเย็นผมจะมาใหม่”
“รบกวนด้วย”
“ขอบคุณที่ใช้บริการครับ”
คนส่งของวางพัสดุก่อนจะผลุนผลันออกไป ไม่ทันไรร่างนั้นก็หายไปในสายฝน
ฝนตกหนักยิ่งกว่าเมื่อครู่ สายฝนสาดเข้ามาทางประตูที่เปิดอยู่จนเท้าเปียก ผมจึงรีบปิด
ประตู ภายในร้านเงียบสงัดอีกครั้ง เหลือเพียงเสียงฝนสั่นสะเทือนบรรยากาศ
ผมน�าพัสดุในมือไปวางบนโต๊ะที่ว่างอยู่ พอเงยหน้าขึ้น สายตาก็สบเข้ากับชายหนุ่ม
เขายืนนิ่งงันอยู่ที่เดิม มือยังคงวางอยู่บนโต๊ะ
ผมเริ่มรู้สึกเหมือนกับตัวเองปิดประตูแน่นหนาเพื่อไม่ปล่อยให้เขาออกไป ทั้งๆ
ที่ไม่ใช่อย่างนั้นเสียหน่อย แต่จู่ๆ จะเร่งให้เขาออกไปก็แปลกเหมือนกัน
นิ้วยาวหยาบกร้านของเขาค่อยๆ ลอยขึ้นมา
“...อิริยะ ‘ยูกิ’ ...ซัง”
เขาจ้องมองตรงมาอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ ผมอึ้งงันเมื่อโดนเรียกชื่อ เห็นชื่อผม
จากใบเสร็จพัสดุหรือไงนะ ดวงตาเรียวที่เบิกโตขึ้นเล็กน้อยช่วยเพิ่มความเป็นมิตรยิ่งขึ้น
“ครับ ชื่อ ‘ยูกิ’ แต่โดนเข้าใจผิดเป็น ‘ยูคิ’ อยู่เรื่อย คุณเข้าใจถูกแล้วแหละครับ”
มือขวาของผมเขียนตัวอักษรกลางอากาศ ผมติดนิสัยท�าแบบนี้เวลาอธิบายชื่อ
แต่แล้วก็ต้องชะงักมือกลางคัน
(เอ๊ะ?)
36
