Page 43 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 43
CHIDORI CHISHIMA
แววตาเคลือบแคลงมองมา ประโยคเมื่อครู่แฝงความมั่นใจว่าเขาจะมาอีก คิ้ว
ของชายหนุ่มเลิกขึ้นเล็กน้อย บรรยากาศบ่งบอกว่าตั้งท่าจะพูดอะไรสักอย่างแต่ล้มเลิก
ความคิดไป เขายิ้มบาง ผมรู้สึกเหมือนได้ยินว่า พูดอะไรของคุณ ทว่าเสียงที่ดังมาถึงหู
กลับต่างออกไป
“...ผมจะตั้งตารอ”
แม้น�้าเสียงจะคล้ายกับพูดส่งๆ แต่ผมก็เผลอยิ้มออกมา ทั้งที่ในใจพยายามระวัง
ไม่ให้เผลอดีอกดีใจจนโดนเอือมระอา แต่ผมก็ไม่สามารถกลั้นยิ้มไว้ได้จริงๆ
“ผมก็จะตั้งตารอเหมือนกัน”
ฮาเซเบะคุง ผมลองพึมพ�าเบาๆ ฮาเซเบะคุงยกมือใหญ่ปิดหน้า พึมพ�าตอบว่า
อืม ผมระริกระรี้จนไม่ทันสังเกตว่าใบหน้าของเขาแดงก�่า ใบชาเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป
ตามฤดูกาล ตามวันเวลา ผมอยากให้เขาได้สัมผัสกับสิ่งเหล่านั้น
มันก็เท่านั้นเอง
ผมรินน�้าร้อนลงในป้านชา (ซึ่งฮาเซเบะคุงยังคงเรียกว่า ‘กาน�้าชาจิ๋ว’) ที่วางอยู่
บนถาดรองส�าหรับชงชา ผมชงให้ชาล้นนิดหน่อย หมุนฝาเพื่อลดความตึงของผิวน�้า เท
น�้าร้อนออกแล้วปิดฝา เมื่อรอสักพัก น�้าร้อนก็ผุดออกมาตรงพวยกาก่อนจะหดตัวกลับ
เข้าไปอีกครั้ง ผมเทน�้าชาทั้งหมดลงในเหยือกพักชา (ซึ่งฮาเซเบะคุงเรียกว่า ‘เหยือกนม
ใบใหญ่’) อย่างบรรจงทว่ารวดเร็ว จากนั้นจึงเทชาในเหยือกใส่จอกชา
กลิ่นหอมที่ลอยกรุ่นจากชาเขียวแผ่ซ่านอยู่เหนือโต๊ะ
ผมคลี่ยิ้มโดยอัตโนมัติ
ช่วงก่อนเที่ยงอันแสนสงบสุข ไม่ต่างจากที่เคย
(ไม่สิ มีบางอย่างต่างไป)
ผมช�าเลืองมองฮาเซเบะคุงที่โต๊ะข้างๆ
ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วนับจากที่ฮาเซเบะคุงมาที่นี่ตั้งแต่สิบโมงจนถึงบ่ายโมงเป็น
ประจ�า บัดนี้ไม่เหลือวี่แววความเย็นชาและความลังเลเหมือนคราวที่มาครั้งแรกแม้แต่น้อย
เขาคุ้นเคยกับร้านนี้โดยสมบูรณ์
เสียงฝนและเสียงพลิกหน้ากระดาษสั่นสะเทือนบรรยากาศชื้นฉ�่าภายในร้านอัน
63
