Page 34 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 34
ห้วงเวลารักของสองเรา
ได้คิดอะไร
“ขอโทษครับ ผมไม่สนใจครับ”
“ไม่สนใจหรือคะ...?”
“ครับ ผมไม่สนใจคุณครับ ชื่อคุณผมก็ไม่รู้จักครับ”
“อ๊ะ อาคิทสึค่ะ หลังจากนี้ก็ช่วยสนใจกันหน่อยนะคะ”
“ความสนใจมันไม่ใช่อะไรที่มาขอร้องแล้วจะมีให้กันได้นะครับ”
“ฉันชอบคุณค่ะ!”
“ขอบคุณครับ”
“...อย่างน้อยก็ขอเป็นเพื่อนกันก่อน...”
“การคบหากับคนอื่นมันยุ่งยากครับ ขอโทษนะครับ”
สารภาพรัก! ผมตกใจแต่ใบหน้าด้านข้างของอาจารย์ที่ปฏิเสธอย่างใจร้ายกลับดู
ง่วงนอนมากกว่าจะเรียกว่าสุขุม หลังจากก้มศีรษะปฏิเสธอย่างสุภาพแล้วยังหาวออกมา
ดังฮ้าว ความโหดร้ายและไร้เยื่อใยอย่างซื่อตรงนั้นช่างสมกับเป็นอาจารย์จนน่าเศร้าใจ
อาจารย์อาคิทสึมองหน้าอาจารย์โนโตะที่ก�าลังหาว เธอกัดริมฝีปากล่างกลั้น
น�้าตาเอาไว้
ผมได้สติว่าต้องรีบไปแล้วจึงรีบหันตัวกลับ แต่ก้าวเท้าเร็วๆ ไปได้เพียงไม่กี่ก้าว
ก็ถูกอาจารย์เห็นเข้าเสียได้
“อ๊ะ! อาเมะจังใช่ไหม!? เห็นข้างหลังก็รู้แล้ว พอดีเลย ขอเข้าร่มหน่อยสิ~”
อาจารย์เดินย�่าน�้าฝนเสียงดังจ๋อมแจ๋มเข้ามาใกล้ เมื่ออาจารย์เข้ามาในสายตา
ของผมที่ก้มหน้าลง ผมก็เห็นว่าอาจารย์ยิ้มอย่างไม่อนาทรร้อนใจ
รู้สึกอยากบ่นอาจารย์มากมายเป็นพะเรอเกวียน แต่เพราะผมรู้สึกชาแปลบจาก
สายตาทิ่มแทงที่ส่งตรงมายังแผ่นหลังซึ่งก�าลังหันไปทางตู้ขายน�้าอัตโนมัติ ผมจึงเงียบ
เอาไว้ก่อนแล้วให้อาจารย์เข้ามาในร่ม อาจารย์ตัวสูงกว่าผมเลยท�าให้เมื่อยแขน
อาจารย์ใช้นิ้วเรียวยาวเล่นกระป๋องชาในมือขวาแล้วเอ่ยว่า
“ชากระป๋องนี้ซื้อให้อาเมะจังนะ”
“เอ๊ะ ให้ผมเหรอ?”
“อาจารย์ผู้หญิงคนเมื่อกี้มาชวนว่า ‘ต้องเป็นตู้ขายน�้าอัตโนมัติด้านนอกถึงจะมี
30
