Page 32 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 32
ห้วงเวลารักของสองเรา
“เอ๊ะ ...อะ ครับ ผมดีใจครับ แต่ว่า...จะดีเหรอครับอาจารย์ ไม่ได้บอกลาเด็ก
ผู้หญิงคนนั้น”
“มันดึกแล้ว กลับระวังนะ อาเมะจังน่ารักด้วย เดี๋ยวจะถูกพวกวิปริตมาท�าอะไร
เข้า”
“ท�าอะไรที่ว่า”
ฮุ อาจารย์หลุดหัวเราะอีกรอบแล้วเมินหน้าไปทางอื่น ผมจ้องเขม็งพลางร้อง
“เดี๋ยวเถอะ” ...รู้สึกได้เลยว่าตัวเองหน้าร้อน
“...ขอบคุณนะครับเรื่องหนังสือ งั้นรบกวนด้วยนะครับ”
“ครับ ยอมให้รบกวนครับ”
ผมก้มหัวให้เล็กน้อย ตั้งท่าจะไปจากตรงนั้นพลางดื่มน�้าผักไปด้วย คราวนี้สายตา
ของอาจารย์มองตรงมายังบริเวณริมฝีปากผมนิ่งๆ เหมือนกับเด็กอ้อนขอขนมจากพ่อแม่
เลย...
“ฉันไม่ค่อยชอบน�้าผัก แต่พออาเมะจังดื่มแล้วน่าอร่อย...”
“...ไปซื้อแบบเดียวกันมาสิ”
“กล่องที่อาเมะจังดื่มอยู่น่าอร่อย”
“ก็บอกว่ารสชาติมันไม่ต่างกันไง”
เหตุผลแบบไหนกัน
พอกะว่าจะให้ดื่มสักอึกแล้วยื่นน�้าผักไปให้อย่างไม่มีทางเลือก
“ไม่อร่อย แต่ก็รู้สึกเหมือนว่ามันอร่อยแฮะ”
อาจารย์ว่าอย่างนั้นแล้วท�าหน้ายู่ เม้มริมฝีปากเข้าหากันเหมือนคันคะเยอ
มันตลกจนผมเผลอหัวเราะออกมา
“วันนี้ทั้งวันไม่ค่อยได้กินผัก ผมเลยว่าจะให้สารอาหารกับร่างกายด้วยน�้าผักน่ะ”
“หืม...อาเมะจังน่าชมเชยจังนะ แม้แต่สารอาหารส�าหรับร่างกายก็คิดอย่างถี่ถ้วน
เด็กดีจริงๆ เลยเนอะ”
แต่อาจารย์เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว ไม่ยอมคืนมาให้
“...ให้แค่อึกเดียวนะ”
“อยากได้หมดเลย”
28
