Page 33 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 33
MODORU ASAOKA
เดี๋ยวเถอะ
“เป็นนักเรียนน่ะจนนะครับ คืนมาเร็วๆ เลย”
“อาเมะจังไม่มีสักร้อยเยนเลยเหรอ?”
“นั่นมันค�าพูดของทางนี้ต่างหากครับ”
“ฉันรวยนะ เพราะไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นก็เลยเหลือเงินไว้เก็บอย่างเดียว”
“ถ้างั้นก็กรุณาคืนน�้าผักที่อยู่ในมือนั่นมาด้วยครับ...”
ผมท�าคอตก อาจารย์ยื่นหน้าเข้ามามองหน้าผมแล้วยกมุมปากขึ้น พอคิดว่า
อาจารย์จะพูดอะไร
“จากนี้ไปฉันจะเลี้ยงเอง เมื่อไรก็ได้ตอนที่เธออยากได้”
ว่าแล้วก็ยิ้มอย่างสดใส
ดูท่าจะคุยไม่รู้เรื่องผมเลยเลิกล้มความตั้งใจแล้วตัดสินใจกลับบ้าน
“ขอบคุณครับ... งั้นกลับแล้วครับ อาจารย์ก็เหนื่อยหน่อยนะครับ”
พอผมเห็นอาจารย์พยักหน้าว่า “อืม ไว้เจอกันนะ” ก็มุ่งตรงไปยังลิฟต์ทันที
“อาเมะจัง บ๊ายบาย”
อาจารย์พูดเสียงดังไล่หลังมา ท�าเอาผมสะดุดไปข้างหน้า พอหันขวับไปก็เห็น
ตัวการโบกมือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นักเรียนและครูที่อยู่โดยรอบต่างก็มุ่งความสนใจมายัง
พวกเราด้วยแววตาตกใจ
“เงียบๆ สิ!”
ผมลนลานดุพลางยกนิ้วชี้ขึ้นมาตั้งตรงริมฝีปาก แต่อาจารย์กลับหัวเราะสดใส
ดังฮ่าๆๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน ผมหน้าแดงแล้วรีบออกจากโรงเรียนกวดวิชาราวกับจะ
สลัดอาการใจเต้นให้หลุดออกไป
เวลาผ่านไปสองเดือนครึ่งหลังจากเริ่มไปโรงเรียนกวดวิชา ฤดูกาลผันเปลี่ยน
เข้าสู่ฤดูฝน ฝนตกต่อเนื่องติดต่อกันหลายวัน
ผมถือร่มไว้ในมือข้างหนึ่งแล้วเข้าไปจอดรถจักรยานในลานจอดของโรงเรียน
กวดวิชา ขณะล็อกกุญแจรถก็พบว่าอาจารย์ก�าลังคุยอะไรบางอย่างกับอาจารย์ผู้หญิงอยู่
ข้างตู้ขายน�้าอัตโนมัติซึ่งส่องแสงสว่างจ้าในความมืดยามค�่าคืน อ๊ะ ผมเผลอชะงักโดยไม่ทัน
29
