Page 36 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 36
ห้วงเวลารักของสองเรา
นั่นแหละ”
ผมตกใจจนเกือบหยุดเดิน พริบตานั้นผมก็ตระหนักว่าตัวเองเป็นเด็กที่เข้าใจ
เรื่องราวต่างๆ แค่เพียงผิวเผินเท่านั้น แต่อาจารย์เป็นผู้ใหญ่ที่เข้าใจแม้กระทั่งเบื้องหลัง
ของความคิดอย่างถ่องแท้
“ไม่ได้มองอะไรเลย...เหรอ”
ผมขึ้นลิฟต์พลางรู้สึกอับอายกับความโง่เขลา มันยากส�าหรับผมผู้มีประสบการณ์
ความรักเท่ากับศูนย์
เมื่อประตูเปิดเสียงหัวเราะของนักเรียนก็สะท้อนก้องระเบียงทางเดิน อาจารย์ต่อ
บทสนทนาด้วยน�้าเสียงสบายๆ
“ช่วงยังหนุ่มนะ ฉันเคยผิดพลาดตั้งหลายครั้ง คนที่จินตนาการนิสัยคนอื่นจาก
รูปลักษณ์ภายนอกแล้วโม้ว่ามันเป็นความรักน่ะ พอหลุดออกจากจินตนาการหรืออุดมคติ
นั้นไปแค่นิดเดียวก็อารมณ์เหวี่ยงบ้าง พยายามฝืนให้มันเป็นไปตามอุดมคติบ้าง อย่าง
เสื้อผ้าให้ใส่แบบนี้ ทรงผมเอาทรงนี้ดีกว่า เขาฉลองวันเกิดกันเป็นเรื่องปกติมั่ง ไม่น่าเชื่อ
เลยว่าจะชอบเค้กมั่ง ไม่ไหว น่าร�าคาญ ฉันทนไม่ไหวหรอก”
...ดูอาจารย์จะมีประสบการณ์มามากมาย สมแล้ว
“แค่อีกฝ่ายไม่ดีเฉยๆ รึเปล่า? ถ้าเป็นคนที่ชอบตัวตนภายในของอาจารย์อาจจะ
ต่างออกไปก็ได้”
“รึเปล่านะ แต่ฉันคิดว่าผิดที่ตัวฉันเองชอบอีกฝ่ายไม่ได้น่ะ”
“ชอบไม่ได้?”
“เพราะตัวเองน่ารักที่สุด พอถูกปั่นหัวเอาแต่ใจแล้วฉันจะสงสารตัวเองทันที”
“อุ๊ อืม...”
“เพราะงั้นถ้าเป็นคนที่ท�าให้ฉันคิดว่าต่อให้ต้องทิ้งตัวเองไปก็อยากจะปกป้อง
ให้ได้ละก็ ฉันคงจะยอมให้คนคนนั้นเอาแต่ใจ แล้วก็คงอยากจะฉลองวันเกิดให้ละมั้ง ...จน
อายุปาเข้าไปสามสิบแล้วก็ยังไม่เจอเลย แม้แต่ตอนนี้ก็ยังรักตัวเองอยู่”
ผมพึมพ�าในใจว่า...รักตัวเอง
พวกเราเข้าไปในห้องเรียน ต่างคนต่างนั่งลงบนเก้าอี้ ผมวางกระป๋องชาแล้วหยิบ
หนังสือกับกระเป๋าใส่ดินสอออกมา อาจารย์หยิบหนังสือไปเปิดพั่บๆ ด้วยดวงตาง่วงงุน
32
