Page 40 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 40
ห้วงเวลารักของสองเรา
“เอ๊ะ นักแปล? สุดยอด!”
“พ่อฉันมีเพลงฝรั่งที่ชอบ ในเนื้อเพลงมีท่อนที่ร้องว่า ‘please be true’ ถ้าแปล
ตรงๆ จะมีความหมายว่า ‘โปรดท�าให้เป็นจริง’ แต่พ่อกลับส่งซีดีแล้วก็จดหมายรักที่มี
เนื้อเพลงแปลว่า ‘ได้โปรด อย่าท�าให้ช่วงเวลาเหล่านี้เป็นเรื่องโกหกเลย’ ไปให้แม่ล่ะ”
“ว้าว คุณพ่อโรแมนติกจัง”
“การตีความท�าได้อย่างอิสระ เพียงแค่ความรู้สึกของคนคนหนึ่งก็ท�าให้ถ้อยค�า
เปล่งประกายไปอย่างไรก็ได้เนี่ย ฉันตกใจเลย ‘ได้โปรด อย่าท�าให้เวลาของสองเราเป็น
เรื่องโกหกเลย’ ...วิเศษมากเลยเนอะ”
ผมก�าลังนึกเพลินๆ ว่า...เป็นค�าพูดของสามีที่มีต่อภรรยาซึ่งจับใจผมที่ยังเป็น
เด็ก...จู่ๆ อาจารย์ก็กระแอมในคอว่า “อะแฮ่ม” ก่อนจะนั่งเอามือเท้าแก้มตั้งศอกบนโต๊ะ
ด้านหน้าผม แล้วท�าปากยื่นอย่างไม่พอใจ
“ดูสนุกจังเลยนะ”
“อ๊ะ ขะ ขอโทษครับ... คุยกันมากไปหน่อย”
“เหลืออีกแค่ยี่สิบนาทีเอง มัวแต่หันไปท�าหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยทางอื่น มีเวลา
เหลือเฟือเลยสิ”
ผมเพิ่งเคยถูกอาจารย์โกรธเป็นครั้งแรกจึงรู้สึกกลัว แล้วก็ส�านึกผิดว่า...ผม
เสียงดังมากไปจริงๆ
“...ขอโทษครับ ไม่คุยแล้วครับ”
“สนุกกว่าเรียนหนังสือกับฉันอีกเหรอ?”
“เอ๊ะ ไม่ใช่อย่างนั้น”
“ถ้ามีเวลาเหลือเฟือละก็มาคุยกับฉันสิ”
“เวลาเหลือเฟืออะไรกัน”
...หืม?
“เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันลดลงมันน่าเสียดายออกไม่ใช่เหรอ! เวลาที่ได้อยู่กับฉัน
มันไม่ส�าคัญกับอาเมะจังเหรอ!?”
“โกรธอะไรน่ะครับ เรื่องอะไร!”
ผมไม่เข้าใจความหมายเลย! ดุผมว่า ‘อ่านหนังสือซะ’ ยังยอมรับได้มากกว่าอีก
36
