Page 22 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 22

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          20 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

          ติดตามอยู่ด้านหลัง ไม่มีใครกล้าเอ่ยพูดอีกแม้แต่ค�าเดียว
                                                                    ี
                                             ี
                เม่อถึงห้องทรงพระอักÉรเขาก็อยู่ท่น่จริงๆ หมู่ตานไฉเหรินและเย่ยนซู่
                                            ี
                  ื
          เป†าหลิน คนหนึ่งพัดให้เขา คนหนึ่ง½นหมึกให้เขา แสนสบายใจนัก
                “ถวายบังคมฮองเฮา ทรงพระเจริญพันป‚เพคะ!” หลังจากนางในทั้งสอง
          ท�าความเคารพแล้วก็รีบถอยไปด้านหนึ่ง
                เขาวางพู่กันลงแล้วลุกออกจากโตะเดินเข้ามา “ตื่นแล้วหรือ ข้าก�าลังจะ
          ไปหาเจ้าพอดี กินอาหารเช้าหรือยัง?”

                                           ี
                ฉันยกมือข้างหน่งมาปัดผมหน้าท่ปรกตาออก ก่อนจะเอ่ยทอดถอนใจ
                              ึ
          “ท่านสาบานแล้ว อว้เอ๋อร์เป็นของข้าตลอดไป กÉัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนค�า ท่านผิด
                          ี
          ค�าพูดได้อย่างไร กÉัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนค�านี่...”
                “จื่อถง...”
                ฉันก้าวถอยหลังหลบเล่ยงอ้อมกอดของเขาอย่างรวดเร็ว มือขวาท่ก�าไว้
                                                                    ี
                                   ี
          แน่นมานานยกขึ้น จากนั้นก็ปล่อยออก “ข้าจะ¦่าท่าน...!”
                ปิ›นลูกธนูถูกยิงออกไป ทะลุผ่านหน้าอกไปปักอยู่บนเก้าอี้มังกรขดด้าน
          หลังเขา ย้อมเป็นสีแดงฉาน



                เขาก้มมองดวงเลือดบนชุดคลุมยาวสีเหลืองสดถูกย้อมกระจายเป็นวง
                                      ั
                                                   ่
                                                             ้
                                                             ึ
                                                                      ี
                                                                      ้
                                                         ่
                                                   ื
                                                           ิ
                                                         ี
                               ็
                      ี
          กว้าง ใบหน้ามแววงุนงงเลกน้อย ยงไม่อาจเข้าใจเรองราวทเกดขนในเวลานได้
                                      ึ
                              ิ
          ฉันโยนคันธนูหยกเขียวท้งแล้วย้มข้นมาอย่างเสียสติ ไปตายเสียเถอะ ¦าตกร
                                   ิ
          อย่างนายที่เอาลูกของฉันไป ไปตายซะ...!
                “½†า...½†าบาท...” หมู่ตานและเย่ยนซู่ท่อยู่ด้านหลังไม่อยากเช่อในส่งท ี ่
                                               ี
                                                                      ิ
                                                                 ื
                                          ี
              ึ
          เกิดข้นตรงหน้า พวกนางน่งงันส่งเสียงร้องไม่ออกในทันที หลังจากผ่านไปนาน
                               ิ
          พอสมควรเย่ยนซู่ถึงหลุดจากÀวังค์ นางปิดปากแล้วร้องตะโกน “กรêดๆ...! ใคร
                                                               ี
                    ี
          ก็ได้เข้ามา...”
                                 ึ
                  ื
                เม่อเสียงกรีดร้องดังข้น เขาก็เดินโงนเงนมาด้านหน้าแล้วย่นมือมาทาง
                                                               ื
                              ื
                                                               ี
          ฉัน ฉันไม่ได้หลบ ถึงกับย่นคอเข้าไปหาด้วยซ้า ตอนยิงลูกธนูดอกน้ออกไปฉันก ็
                                             �
          ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ต่ออีก
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27