Page 23 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 23
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 21
ี
ทว่าครู่ถัดมามือของเขาไม่ได้บีบคอของฉันไว้ แต่แฉลบผ่านข้างหูไป รอ
ั
จนฉันหันกลับไปมอง มือใหญ่ข้างน้นก็บีบคอเย่ยนซู่ไว้แล้ว นางยังตะโกนค�าว่า
ี
‘มา’ ไม่จบดี หลังเสียงกระดูกแตกหักเสียงของนางก็หายไปโดยสมบูรณ์ เขา
ั
ี
ปล่อยมือแล้วหันไปทางหมู่ตานท่อยู่ด้านข้าง มือท้งสองข้างของหมู่ตานปิดคอ
ตัวเองไว้แล้วส่ายหน้าพร้อมถอยหลังไม่หยุด
“ฮ่องเต้ ฮองเฮา เหตุใด...ฮ่องเต้!”
ี
ในตอนน้นเององครักÉ์คนสนิทท่คุ้มกันอยู่ด้านนอกต�าหนักรู้สึกได้ถึง
ั
ื
ี
ความผิดปกติจึงพุ่งเข้ามา เม่อเห็นฮ่องเต้ท่ชุดคลุมบริเวณหน้าอกถูกย้อมไปด้วย
ี
สีแดงก็ชักดาบออกมาทันที หันคมดาบไปทางสามคนท่นอกเหนือจากเจ้านาย
ี
ี
ั
ื
ี
คือหมู่ตานท่ใกล้จะสลบ เย่ยนซู่ท่ล้มอยู่บนพ้นโดยไร้ลมหายใจ และรวมท้งฉัน
ฮองเฮาคนนี้
“พาฮองเฮา...” เขายังยืนโงนเงนอยู่กับท่ กดหน้าอก½„นเค้นสองประโยค
ี
ั
สุดท้ายออกมา “พาฮองเฮา...พาออกไป ไม่มีค�าส่งของเรา ผู้ใด...ไม่ว่าผู้ใดล้วน
ห้ามเข้าใกล้...โดยเฉพาะ...หลี่เยี่ยนซานและเซียนอวีëชิง...”
ิ
องครักÉ์สองนายรีบเข้ามาเอาตัวฉันไป ฉันหันกลับไปจ้องเขาน่ง จวบ
จนกระท่งมองไม่เห็นเขาอีก น่าเสียดายนัก ต้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ให้ฉันได้เห็น
ั
ั
ท่าทางหมดสÀาพจนล้มลงของเขา
ั
ึ
สองสามวันหลังจากน้นฉันถูกขังอยู่มุมหน่งในต�าหนักเ¿ิ›งชี เขาตายหรือ
ไม่กันแน่ฉันไม่มีทางรู้ได้เลย ปิ›นลูกธนูนั้นเล็กบางจะเบี่ยงไปไม่ได้แม้แต่น้อย ไม่
ั
อย่างน้นจะท้งไว้เพียงดวงตาอา¦าต เอาชีวิตเขาไม่ได้ ฉันยิงแม่นหรือไม่ น่าจะ
ิ
แม่นกระมัง ที่ฉันเล็งไปคือหัวใจเต็มๆ เพราะหวังให้เขาตายไปซะ!
ี
ี
สองสามวันน้ไม่มีใครมาเย่ยมเยียนฉัน ทุกวันมีแต่นางก�านัลแปลกหน้า
สองนางมาเปลี่ยนชุด ล้างหน้าท�าผม และส่งอาหารรินน�้าชาให้ ตั้งแต่ต้นจนจบ
ั
ท้งสองคนราวกับคนใบ้ ไม่พูดกับฉันแม้แต่ค�าเดียว เขารู้จักฉันดีเกินไป ดังน้น
ั
ี
ี
ั
แม้ยืนหยัดประคองลมหายใจไว้เฮือกหน่งก็ต้องประกาÈส่งว่าห้ามหล่เย่ยนซาน
ึ
ี
และเซียนอวëชิงเข้าใกล้ฉัน เขารู้ว่าหากไม่มีพวกเขาฉันก็ท�าอะไรไม่ได้ ไม่มีพวก
เขาฉันก็คิดเพ้อเจ้อลมๆ แล้งๆ ว่าจะออกจากวังหลวงไปตามหาลูกของฉันไม่ได้
