Page 21 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3

ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
เย่ยนเสวียเสว่ย 19
ี
ี
ั
้
ั
ั
ั
ตวประกน...ทนใดนนตรงหน้ากมคนคนหนงในความทรงจาปราก¯ขน
็
�
ึ
้
ี
่
ึ
ี
ิ
ั
คุณชายฉี ฉีม่อ ต่อมาก็เป็นซ่วอว่ Àาพเหตุการณ์น้น ดาบของฉีม่อพาดอยู่บน
ล�าคอของนาง พอนางด้นรนไปข้างหน้า ดาบก็ตัดล�าคอ เลือดพุ่งราวน้าพุ เลือด
ิ
�
ุ
ุ
่
ั
ี
ู
ี
ื
�
จานวนมากมายพ่งไปทวทกแห่ง ตรงหน้าค่อยๆ ถกเลอดสแดงปกคลุม สแดง
อันน่าสยดสยองท�าเอาฉันตกใจจนแข้งขาอ่อน ทรุดลงไปนั่งกับพื้น
“ฮองเฮา...!”
เฮอะ ฮองเฮา ฮองเฮา...ฉันคิดว่ามงกุ®น้ตกลงมาจาก¿าก¿‡าอย่างไม่ม ี
ี
สาเหตุจริงๆ นะหรือ องค์รัชทายาท ตัวประกัน ฮองเฮา...มักจะเป็นแบบน้ คร้ง
ั
ี
ที่แล้วก็เช่นกัน เมื่อตื่นจากการนอนหลับอันยาวนาน ลูกของฉันก็ไม่มีแล้ว
“เรื่องราวไม่ได้แย่อย่างที่พระองค์ทรงคิด ใต้เท้าเยี่ยนซานก็บอกเช่นกัน
...ฮองเฮาพระองค์ต้องทรงปล่อยวางบ้างนะเพคะ!”
ึ
“ข้าต้องปล่อยวางบ้าง...” ฉันดึงแม่นางเซียนอวëไว้ ลุกข้นมองไปข้างหน้า
ี
อย่างซึมกะทือแล้วค่อยๆ ก้มตัวลงปัด½ุ†นบนชุดกระโปรง ลูบคันธนูหยกเขียว
พร้อมเอ่ยถามว่า “เป็นพระประสงค์ของฮ่องเต้ หรือว่ามหาอ�ามาตย์?” การไม่ได้
รับความเป็นธรรมย่อมมีสาเหตุ เป็นหนี้สินย่อมมีเจ้าหนี้ 3
แม่นางเซียนอวëยังคิดจะแก้ต่างให้กับฮ่องเต้ของนาง “พระองค์ต้องทรง
ี
¿ังว่าฮ่องเต้ตรัสเช่นไร พระองค์ไม่มีทางให้องค์รัชทายาท...”
“เป็นผู้ใด? เป็นคนไหน?”
�
ู
ี
่
“เป็นราช...ราชโองการท่ฮ่องเต้ทรงประกาÈ มหาอามาตยเซินถย่อมไมม ี
์
ความเห็นแย้งเพคะ”
“เป็นเขาสินะ...”
ฉันผลักคนที่อยู่ด้านหน้าออกแล้วเดินโซเซไปทางตะวันออกราวเหยียบ
บนปุย½าย ครั้นถึงต�าหนักบรรทมของฮองเต้เขากลับไมอยู ฉันเลยหันหลังกอน
‡
่
่
่
่
ึ
จะเดินไปทางห้องทรงพระอักÉร แม่นางเซียนอวëและนางก�านัลข้ารับใช้กลุ่มหน่ง
ี
3 การไมไดรับความเปนธรรมยอมมีสาเหตุ เปนหน้สินยอมมีเจาหน้ เปนการเปรียบเปรยวาตองเขาใจสถานการณ
ี
ี
หรือเรื่องราว และหาคนควบคุมดูแล