Page 20 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 20

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          18 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

          คือ? ท่านอ๋องคือท่านพ่อของท่านหรือ”
                เด็กหนุ่มพยักหน้า
                                  ็
                               ้
                                     ุ
                ชงเอ๋อร์ยืดตวขนทงเดกหน่มไว้ด้านข้างแล้วพดต่อ “วนน้ขอทูลฮองเฮา
                               ิ
                 ิ
                          ั
                            ึ
                            ้
                                                    ู
                                                          ั
                                                             ี
          ว่าพระองค์อย่าได้ทรงรีบร้อน เร่องราวยังมีช่องทางให้เปล่ยนแปลงอยู่ หม่อมฉัน
                                  ื
                                                      ี
          ย่อมคิดหาวิธี...”
                          ี
                                                         �
                “พ่สาวท่านน้” เด็กหนุ่มขัดค�าพูดของนาง เขากลืนน้าลายลงคอแล้วเอ่ย
                  ี
          เสียงเบา “เมื่อวานนี้องค์รัชทายาทตามบิดาข้าออกเดินทางไปแล้ว...”
                “ค�าพูดน้หมายความว่าอย่างไร?!” ฉันคว้าสาบเส้อของเขาไว้ เด็กหนุ่ม
                                                       ื
                       ี
          ถูกฉันขู่ขวัญจนรีบร้อนจะลงไปคุกเข่า ทว่ากลับถูกฉันจับไว้ท�าให้ย่อตัวลงไม่ได้
                “ฮองเฮาอย่าทรงไป¿ังเขาพูดเหลวไหลเพคะ” ชิงเอ๋อร์กุมมือของฉันไว้
          แล้วออกแรงดึงฉันออก ใช้สายตาตักเตือนจับจ้องเขาแวบหนึ่ง
                                    ั
                เด็กหนุ่มจับหลังคอท่ถูกร้งจนเจ็บพร้อมกับถอยหลังไปหลายก้าว สีหน้า
                                 ี
          หวาดผวา “ข้าไม่ได้พูดเหลวไหล เย็นวานบิดามาบอกว่าเขาจะไปแล้ว ก�าชับให้
                                     ั
                 ี
            ั
          ข้าร้งอยู่ท่น่ เช่อ¿ังค�าของฮ่องเต้ ท้งยังบอกว่า½†าบาทจะทรงป¯ิบัติต่อข้าเหมือน
                  ี
                     ื
          กับที่ป¯ิบัติต่อองค์รัชทายาท...เอ่อ...ข้าคิดว่า องค์รัชทายาทก็คงจะตามบิดาข้า
          ไปเช่นกัน”
                “ไป...” ฉันสั่นระริกพร้อมเอ่ยถาม “ไป...ไหน?”
                “ซีเชียงพ่ะย่ะค่ะ”
                “เซียน...เซียนอวีëชิง...” ฉันมองหญิงสาวที่รู้ทุกเรื่อง
                                    ั
                                                             ี
                “ออกเดินทางแล้วอย่างน้นหรือ?!” แม่นางตระกูลเซียนอวëทรุดตัวลงแล้ว
          ถอยหลัง สีหน้าหมดอาลัยตายอยาก “หม่อมฉันไม่ทราบนะเพคะ...” พูดแล้วนาง
          ก็มองผู้คนท่อยู่รอบๆ “หลายวันมาน้ฮ่องเต้ทรงกักบริเวณหม่อมฉัน...หม่อมฉัน
                                       ี
                   ี
          ก็ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาท...ออกเดินทางเมื่อวานนี้ได้อย่างไรเช่นกันเพคะ...”
                “บิดาของเจ้าบอกกับเจ้า...เคยบอกกับเจ้าหรือไมว่ามาที่นี่เพราะอะไร?”
                                                       ่
          ฉันจับบ่าของเด็กหนุ่มไว้ แทบจะพูดไม่ออก
                         ิ
                เด็กหนุ่มย้มอย่างโÈกเÈร้า “ข้าคือบุตรชายคนโต ดังน้นจึงให้ข้ามาเป็น
                                                           ั
          ตัวประกัน”
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25