Page 15 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 15

เย่ยนเสวียเสว่ย 13
                                                                     ี
                                                          ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                                     ี
                                              ี
                                ี
               ึ
            ื
                                                ี
           ต่นข้นมาก็อยู่ในห้องนอนท่ไม่คุ้นเคย สถานท่ท่ดูไปแล้วโครงสร้างและการตกแต่ง
           ล้วนมาตร°านสูงกว่าพระต�าหนักเสียงเหอแห่งพระต�าหนักตะวันตกเป็นอย่างมาก
           ไม่จ�าเป็นต้องถาม นี่ก็คือสถานที่ที่สตรีต�าหนักในล้วนใ½†หา พระต�าหนักเ¿ิ›งชี
                  “อวี้เอ๋อร์!” ฉันลืมตากระโดดลงจากตั่งนอนแล้วร้องเรียกขึ้นมาในทันที
                                     ์
                      ๋
                   ิ
                        ์
                          ่
                              ื
                                                                ื
                  ชงเออรกลาวเตอน “องคชายทรงเหนอยแลวเช่นกนเพคะ คนนพระองค   ์
                                               ่
                                               ื
                                                                   ้
                                                         ั
                                                                   ี
                                                    ้
           ทรงให้องค์ชายพักผ่อนเร็วหน่อยเถอะเพคะ”
                  “อือ อือ ให้เขาพัก ให้เขาพัก พรุ่งนี้ข้าค่อยไป...”
                  “ฮ่องเต้เสด็จ...”
                                   ึ
                  เสียงร้องของขันทีดังข้นด้านนอก ชิงเอ๋อร์รีบพาคนในห้องถอยออกไป
                                                ึ
           แม้แต่รองเท้าก็ลืมสวมให้ฉัน ฉันหยิบรองเท้าข้นมาจะสวมเอง แต่เพ่งจะสวมได้
                                                                 ิ
           ข้างเดียวทั้งตัวก็ถูกยกขึ้นสูง “อะ...”
                  “จื่อถง จื่อถง จื่อถง!”
                  ฉันตกใจไปโดยสมบูรณ์ ชายหนุ่มท่อุ้มฉันข้นหมุนเป็นวงไปมาพลางร้อง
                                                    ึ
                                              ี
           ตะโกนด้วยความดีใจคนนี้คือใคร ฮ่องเต้แห่งต้าเจา? หรือว่าคนที่รูปร่างหน้าตา
           เหมือนเขาอีกคนหนึ่ง?
                  ฉันลองส่งเสียงเรียก “½†าบาท...อื้อ!”
                  หัวฉันถูกเขากอดไว้แล้วกดเข้ากับบ่าเขาทันที ริม½‚ปากและ¿ันกระแทก
             ้
           เขากับกระดูกแข็งท�าเอาฉันเจ็บจนน�้าตาเล็ด ใช่แล้ว เป็นเขา มีแต่เขาเท่านั้นถึง
           มือหนักอย่างนี้
                  “ในที่สุด...จื่อถง จื่อถง...”
                  ฉันถกหมนเป็นวงอกครง คร้งหนงก็เคย½นแบบน ในความ½ันฉันสวม
                                                         ี
                                                   ั
                      ู
                                                         ้
                                     ้
                                     ั
                          ุ
                                 ี
                                            ึ
                                            ่
                                         ั
                                                       ั
                                                                   ั
                                                       ้
                                                                     ึ
           ชดกระโปรงลายดอกไม้หมนเป็นวงอย่างเตมท ทนใดนนร่างกายกหนกองและ
                                                                ็
                                                                     ้
                                                ี
                                                   ั
                                                ่
                                              ็
            ุ
                                 ุ
                                      ั
                                        ื
                                             ี
           ½‚เท้าหยุดลง เม่อมองบนตัวอีกคร้งเส้อผ้าท่สวมใส่ก็ไม่ใช่ชุดกระโปรงลายดอกไม้
                        ื
                                                        ึ
           แล้ว น่นเป็นชุดอะไร หรูหราจนท�าเอาตาพร่า ตอนน้คิดข้นมาก็เหมือนว่าจะเป็น
                                                    ี
                 ั
           ชุดคลุมส�าหรับใช้ในงานพระราชพิธีของฮองเฮา ลายมังกรในม่านเม¦ที่ทอด้วย
           สีทองชุดนี้
                                                     ึ
                           ี
                                                        ื
                  ใช่ คือชุดน้ ชุดหรูหราในความ½ันแจ่มชัดข้นเร่อยๆ ชุดกระโปรงลาย
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20