Page 10 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 10

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          8 เทพธ  ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

                นางหันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง มองไปไกลแสนไกล “ที่จริงหลานสาว
          คนเล็กของหม่อมฉันผู้น้นไม่ได้อยู่บนโลกนานแล้ว นางอดอยากตายไประหว่าง
                             ั
          Àัยพิบัติตัêกแตนเมื่อยี่สิบกว่าป‚ก่อน ตายหมดทั้งครอบครัว”

                ฉันหนาวสะท้าน “ดังนั้น...ท่านเลยเกลียดข้า?”
                นางพยักหน้าก่อนจะส่ายหน้าอีก “ผู้คนในชนบทล้วนบอกว่าสตรีผู้มา
                                                     ื
                                                               ึ
          พร้อมแมลงบน¿‡าเป็นผู้ท�าให้เกิดÀัยพิบัติ แต่ข้าไม่เช่อ สตรีผู้หน่งจะมีความ
          สามารถมากเท่าไรกัน ข้าอยากมองให้เห็นด้วยตาทั้งคู่ของตนเอง ดูว่าสตรีผู้มา
          พร้อมแมลงบน¿‡าก่อหายนะให้แก่ผู้คนอย่างไร...”
                “แล้วท่านเห็นอะไร” ฉันถาม
                นางหันสายตากลับมาท่ใบหน้าฉัน “ก่ป‚มาแล้วยังรูปร่างหน้าตาเช่นน้อย ู่
                                                                      ี
                                              ี
                                   ี
          อีก”
                ฉันยองกายลงคว้าแขนนางไว้ “แม่นม แม่นม...ท่านท�าไม่ได้ ท่านเป็น
          แม่นมของข้านะ!”

                                              ี
                นางลูบมือของฉันแล้วย้ม½„ดเ½„›อน “ก่ป‚แล้วยังคงไม่เติบโตเช่นน้อยู่อีก
                                   ิ
                                                                   ี
                                ั
                 ู้
                                   ็
                                                                  ิ
                                                                ึ
          ทนเหนผใดท�าดีต่อพระองค์สกเลกน้อยเป็นไม่ได้ ไม่อยางน้นจะท่มเทยดตดอยาง
                                                                      ่
                                                       ั
                                                    ่
                                                            ุ
              ็
                               ี
                 ิ
          ไม่สนใจส่งใด ท่าทางเช่นน้ของพระองค์จะท�าร้ายผู้ใดได้ สามารถก่อหายนะให้
          ผู้ใดได้...” นางออกแรงดึงมือของฉันออก “หลังจากวันน้เป็นต้นไปนางหนูชิงต้อง
                                                     ี
          รับผิดชอบÀาระหน้าที่มากขึ้น แม่นมไม่อาจดูแลพระองค์ได้อีกแล้ว”
                           ึ
                หญิงชราลุกข้นเดินเงอะๆ งะๆ ออกจากห้อง นางก�านัลน้อยสองนาง
          เข้ามาประคองนางไว้ทันที ชิงเอ๋อร์ยังคิดจะไล่ตามไปแต่ถูกฉันยื่นมือขวางไว้
                “พอแล้ว อย่าทรมานข้าอีกเลย” ฉันหลับตาลงอย่างอ่อนล้า
                                               ั
                “พระองค์ไม่ทรงคิดสืบหามูลเหตุอย่างน้นหรือเพคะ” นางเอ่ยด้วยความ
          âÁâË
                                           ิ
                                                                ื
                  ื
                             ั
                                    ี
                                                          ิ
                “สบหาอะไร?” ฉนแค่นเสยง “เจ้าคดว่าตวเองม½มอจรงๆ หรอ นางเป็น
                                                      ‚
                                               ั
                                                    ี
                                                       ื
          ใคร นางคือแม่นมเหนียนนะ หากว่านางไม่จงใจจะท�าให้เจ้าจับจุดอ่อนใหญ่โตน ี ่
          ได้หรือ?” และสิ่งที่เรียกว่า ‘จุดอ่อน’ นั่นท�าลายฉันไม่ได้แม้แต่น้อยจริงๆ
                นางหนูชิงนึกได้ในฉับพลัน “นางอยาก...อยากปลีกตัวออกไป?”
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15