Page 9 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 9

ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 7
                                                                     ี
                                                                     ี
           เก็บง�าได้มิดชิดนัก!”
                  “เก็บง�าไว้ก็เพื่อป‡องกันคนที่มีใจคิดร้ายเช่นท่าน!”
                           ั
                                                       ี
                  ฉันมองดูท้งสองคนแลกหมัดและเท้ากันอยู่ในท่ว่างแคบๆ อย่างพูดไม่
                                                     ี
           ออก ฉันรู้ต้งนานแล้วว่าชิงเอ๋อร์ไม่ใช่สตรีบอบบางท่ไม่มีแม้แต่แรงเชือดไก่ แต่
                     ั
                              ่
                                                          ้
                                                ่
           เมื่อเห็นแต่ละกระบวนทาของนางที่โจมตีจนแมนมเหนียนไรเรี่ยวแรงโต้กลับก็ยัง
           ตกใจไม่น้อย มิน่าล่ะคราวน้นท่นัก¦่าหญิงปลอมตัวเป็นหญิงรับใช้โจมตีจากทาง
                                    ี
                                 ั
                         ี
                                              ื
                     ี
           ด้านหลัง เซ่ยอว่ถึงได้บอกว่านางสามารถย่นมือเข้ามาขัดขวางได้โดยสมบูรณ์
                  ี
           บางทีผู้ท่มีวรยุทธ์อาจมอง ‘คนท่อยู่ในสายเดียวกัน’ ได้ทะลุปรุโปร่งในแวบเดียว
                                     ี
                  แม่นมเหนียนอายุมากแล้ว ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีก½†ายโดยส้นเชิง ในขณะท ่ ี
                                                              ิ
                              ึ
                                           ี
           ชิงเอ๋อร์ก�าลังแยกขายกข้นสูงไปทางนางท่ล้มลงบนพ้น ฉันปล่อยสายคันธนูหยก
                                                    ื
           เขียว ปิ›นลูกธนูทะลุผ่านขากางเกงสีขาวพระจันทร์ไปปักบนผนังข้างๆ นางหน ู
           ชิงรีบหยุดขาในทันที พลิกตัวออกจาก ‘สนามต่อสู้’ แล้วสงบลมหายใจ
                                                                 ื
                                     ี
                  ฉันปล่อยมือลงอย่างไร้เร่ยวแรง เอ่ยอย่างทอดถอนใจ “ในเม่อปากเรียก
                                   ั
           ข้าว่า ‘พระสนม’ ทุกค�า เช่นน้นก็โปรดป¯ิบัติต่อข้าอย่างเป็นพระสนมจริงๆ” ฉัน
                                                          ี
                                    ื
                         ี
           เหมือนพระสนมท่ไหนกัน ทุกเร่องราวล้วนถูกคนรับใช้พวกน้ปิดบัง อะไรๆ ก็ถูก
           พวกนางจ�ากัดไว้นอกวง “เอามาให้ข้า” ฉันช้ไปยังจดหมายสีส้มมะไ¿บนพ้นท่ถูก
                                                                       ี
                                                                     ื
                                             ี
           ดึงทึ้งจนขาดเป็นสองส่วน
                  แม่นมเหนียนตะกายตัวข้นอย่างทุลักทุเล หยิบของข้นมามอบให้กับมือ
                                                           ึ
                                      ึ
                                                           ี
           ฉันเงียบๆ ฉันเปิดจดหมายออกแล้วน�ามาต่อเข้าด้วยกัน ใช้เร่ยวแรงจ�านวนมาก
           อ่านตัวอักÉรหวัดๆ ในน้น จดหมายโต้ตอบไปมาสองฉบับ จดหมายตอบกลับ
                               ั
           บรรยายถึงสถานการณ์การใช้ชีวิตในยามปกติของพระสนมฉินได้อย่างสมบูรณ์
                    ี
                                 ึ
           จดหมายท่ส่งมาอีกฉบับหน่งมีใจความหลักคือเตือนให้แม่นมเหนียนเห็นแก่ส่วน
                                                   ์
           รวม พระสนมฉินผู้นี้ท�าให้ฮ่องเต้และมหาอ�ามาตยเกิดเป็นป¯ิปักÉ์กัน บุคคลที่
           เป็นÀัยก่อให้เกิดความวุ่นวายในราชส�านักพึงจะก�าจัดให้สิ้น
                  “แม่นม?” ฉันยกจดหมายขึ้นถามหญิงชรา
                  หญิงชราคุกเข่าลงกับพื้น ไม่ให้ค�าอธิบาย
                  “เพราะเหตุใด แม่นม ข้าสมควรตายขนาดนั้นจริงๆ หรือ”
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14