Page 65 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2

ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 63
ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
“อา...อาๆ...! จ้าวแคว้นน้อย นางกรีดใบหน้าหม่อมฉันเพคะ...ใบหน้า
ี
ของหม่อมฉัน...!” หญิงคนน้นกุมใบหน้าท่มีเลือดไหลไว้ด้วยมือหน่ง อีกมือจับ
ั
ึ
สาบเสื้อของเขาไว้แล้วกรีดร้อง
“ตามหมอหลวงใหญ่” เขาเอ่ยเรียบนิ่งหนึ่งประโยคแล้วหันมาทางฉัน
ั
ึ
ี
่
้
้
ู
่
ี
ิ
ั
่
ี
้
ี
่
ั
เป็นใบหน้าทไรอารมณ์ความรสกนนอกแลว ฉนอดทจะคดหนไมได้ ฉน
คิดว่าบทลงโทÉที่จะได้รับคงหนักหนาน่าดู นี่คือสนมที่งดงามที่สุดของเขา ทว่า
ฉันกลับท�าลายรูปโฉมของนาง แต่ในตอนที่ฉันก�าลังหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง เขา
กลับยิ้มอย่างÀาคÀูมิใจ ยิ้มที่ท�าให้ฉันหวาดกลัวได้
“จ้าวแคว้นน้อยปล่อยนางไปไม่ได้นะเพคะ! ปล่อยนางไปไม่ได้!” หมอ
ี
ื
หลวงใหญ่สองสามคนเข้ามา ทว่าเว่ยเจëยอวëกลับจับแขนเส้อจ้าวแคว้นน้อยไว้
ี
แน่นไม่ยอมปล่อย
เขาถามด้วยความขบขันเล็กน้อย “หรือว่าเจ้าต้องการให้ข้ากรีดใบหน้า
กุ้ยจีมีดหนึ่ง?”
ึ
ี
นัยน์ตาคู่งามของเว่ยเจëยอวëเบิกกว้าง หยุดร้องทันที ครู่หน่งนางเหมือน
ี
จะเข้าใจอะไรขึ้นมา ปล่อยมือและให้หมอหลวงหญิงประคองนางไป
เมื่อมองดูรูปโฉมที่งดงามที่สุดถูกพรากไป รูปโฉมที่ครั้งหนึ่งเคยงดงาม
ท่สุด ในดวงตาของจ้าวแคว้นน้อยเต็มไปด้วยความเสียใจอาลัยอาวรณ์ พอหัน
ี
มาเผชิญหน้ากับฉันก็เต็มไปด้วยการต�าหนิและความไม่พอใจอย่างยิ่ง ดูเอาเถิด
โฉมงามผู้หนึ่งอยู่ดีๆ ก็ถูกเจ้าท�าลายเสียแล้ว
“แยกย้ายกันให้หมดเถอะ”
เม่อเขาส่ง เหล่าสนมท่ตกใจกันอย่างมากก็รีบออกไปไม่แม้แต่จะคารวะ
ี
ั
ื
เหลือฉันอยู่เพียงคนเดียว แต่เขาไม่สนใจฉัน ก้าวออกนอกประตูไป
“เปล่านะ...!” ฉันตามออกไปแล้วตะโกนเสียงดังอยู่ด้านหลังเขา “เปล่า!
ั
ข้าไม่ได้คิดจะ¦่าเจ้า! ข้าเปล่า!” ในช่วพริบตาน้นฉันคิด แต่ก็แค่คิดเท่าน้น เพียง
ั
ั
แค่คิด ฉันไม่มีทาง¦่าเขา! ฉันจะ¦่าเขาได้อย่างไร!
ึ
“หุบปาก!” เขามององครักÉ์นอกประตูด้วยความระแวดระวังแวบหน่ง
แล้วค�ารามเสียงต�่าว่า “เจ้ากลัวผู้อื่นไม่ได้ยินใช่หรือไม่!”