Page 60 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 60

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 2
          58 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 2

          เขียวในมือของพระชายาฉินก็ไม่แน่ว่าพวกเขาจะล้มเหลว ถ้าทั้งสามคนใช้ก�าลัง
          อย่างสุดความสามารถ บางทีอาจสามารถดึงหมิงอŽองไปพบยมบาลด้วยกันได้
                พูดแล้วก็ต้องโทÉเขา ไม่นึกว่าเขาจะส่งองครักÉ์ทั้งซ้ายและขวาไปหมด

          อยู่ที่สนามฝึกม้าคนเดียวกับม้าหนึ่งตัวท�าอะไร ดูพระอาทิตย์ตกหรือ?
                “พระสนม หมู่ตานซื่ออวี้มาแล้วเพคะ”
                “เชิญให้เข้ามา”
                                             ั
                หมู่ตานเดินเข้ามาด้วยจังหวะก้าวท่ส้นและเร็ว บางทีคงเพราะอยู่ๆ ฉัน
                                            ี
          ก็เรียกพบเลยท�าให้นางรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “บ่าวคารวะพระสนมเพคะ”
                “ไม่ต้องมากพิธี ซื่ออวี้เชิญนั่ง” ฉันดึงแขนเสื้อไปมาถึงค่อยเอ่ยว่า “จ้าว
          แคว้นน้อย...แค่ก...อาการบาดเจ็บของเขา...”

                           ิ
                  ื
                เม่อได้ยินว่าส่งท่ฉันเอ่ยคือเร่องน้หมู่ตานก็ถอนหายใจออกมาด้วยความ
                             ี
                                       ื
                                          ี
                                                                     ่
          โลงอกก่อนจะตอบว่า “ทูลพระสนม บาดแผลของจ้าวแคว้นน้อยเล็กน้อยไมเปน
                                                                       ็
           ่
          อันตรายและหายดีนานแล้ว ไม่ก่วันก่อนก็ไปท่สนามฝึกม้าแล้ว พระสนมไม่ต้อง
                                   ี
                                              ี
          เป็นห่วงเพคะ”
                ฉันพยักหน้า “ไปเถอะ”
                “บ่าวทูลลาเพคะ”
                รอจนหมู่ตานก้าวออกจากประตูไปฉันก็ขว้างถ้วยชาข้างมือออกไป น่ฉัน
                                                                     ี
          ก�าลังท�าอะไร! อยากได้ยินอะไรจากปากหมู่ตานกันแน่! ผ่านไปหน่งเดือนแล้วเขา
                                                             ึ
          ไม่ได้ถ่ายทอดอะไรมาสักประโยค เขายกโทÉให้ฉันไปทั้งอย่างนี้หรือ?
                คนทั้งห้องถูกความโกรธที่เกิดขึ้นกะทันหันของฉันท�าให้ตกใจจนไม่กล้า
                                       ี
          ส่งเสียงออกมา ชิงเอŽอร์ให้เหวินซ่วท่ช�านาญเร่องการชงชาไปชงมาด้วยตนเอง
                                               ื
                                     ิ
          ถ้วยหน่ง แม่นมเหนียนช่วยหญิงรับใช้ตัวน้อยเก็บเÈÉท่แตกไปพลางเอ่ยพูดไป
                                                      ี
                ึ
                                     ี
          พลางว่า “หากพระสนมเป็นห่วงเก่ยวกับอาการบาดเจ็บของจ้าวแคว้นน้อย ก ็
          สามารถไปคารวะเยี่ยมเยียนด้วยตนเองได้นะเพคะ”
                                                              ึ
                “ข้าจะเล่นงานท่าน” ฉันมองแม่นมอาวุโสตาขวางแวบหน่งแล้วเดินเข้า
          ห้องนอน ฉันเป็นห่วงเขา? ก็แปลกแล้ว! เขาจะเป็นหรือตายไม่เกี่ยวกับฉัน!
                ก็แค่หน่งเดือน เม่อก่อนฉันกับเขามีช่วงเวลาท่ไม่ได้พบหน้ากันแม้แต่
                                                      ี
                               ื
                       ึ
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65