Page 63 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 63

เย่ยนเสวียเสว่ย 61
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                          ี
                                                                     ี
                                                                     ี
           ยังดึงเหล่าสนมมาด้วยกัน สั่งให้คนนี้ร้องคนนั้นเล่น
                                                                 ี
                  หากเป็นความคิดของจ้าวแคว้นน้อย เหล่าสนมย่อมยินดีท่จะหาความ
                      ื
                                                             ึ
                                         ั
           สนุกสนานเพ่อท่านจ้าวแคว้น เพราะน่นคือพระเมตตาอย่างหน่ง แต่พอเป็นเว่ย
           เจีëยอวีëที่อยู่ด้านข้างคอยบงการให้ท�า นั่นเป็นการท�าให้เสียเกียรติอย่างหนึ่ง
                                                               ี
                  ทว่าจ้าวแคว้นน้อยกลับพยักหน้าเอ่ยว่า ‘ดี’ เหล่าสนมท่ในใจขุ่นเคือง
                                              ี
           แต่ไม่กล้าเอ่ยออกมาเลยส่งสายตามองมาท่ฉัน อว้กุ้ยผินไม่ได้เข้าร่วมงานเล้ยง
                                                                        ี
                                                    ี
                                    ิ
                              ี
                                     ี
               ั
           เช่นน้นฉินกุ้ยจีก็เป็นผู้ท่สูงÈักดìท่สุดของต�าหนักใน ฉันจึงต้องออกหน้าตัดสินให้
                                                                      ิ
           พวกนาง แม้แต่เขาก็มองฉันเช่นกัน มองฉันท�าไม จ้าวแคว้นน้อยผู้สูงÈักดì ฉัน
           จะกล้าขัดค�าสั่งนายได้อย่างไร นายอยากท�าอะไรก็ท�าไปสิ
                  ฉันยังก้มหน้าก้มตากินบะจ่างของตัวเองเงียบๆ ไม่พูดไม่จา ยังคงเป็น
           ประโยคนั้น ไม่เกี่ยวกับฉัน
                                                                        ึ
                                                 ี
                    ื
                  เม่อมีจ้าวแคว้นน้อยคอยให้ท้าย เว่ยเจëยอวëก็ย่งก�าเริบเสิบสานมากข้น
                                                       ิ
                                                    ี
                                                          ี
                                       ี
                                                                         ั
           สุดท้ายแม้แต่พระสนมเอกอย่างเถ่ยเจาเยว่ยนและเชาชงอëนางก็กล้าออกค�าส่ง
                                              ี
                                                          ิ
                                  ี
                                        ั
                                                                 ิ
            ิ
           ย่งไปกว่าน้นพระสนมเจาเยว่ยนยังต้งครรÀ์มังกร สถานะย่งสูงÈักดìเข้าไปใหญ่
                    ั
                                         ี
                                                                ึ
                      ี
           พระสนมชงอëจึงต้องจ�าใจแต่งบทกวีท่พรรณนาทิวทัÈน์ธรรมชาติข้นมาบทหน่ง
                                                                         ึ
           เว่ยเจëยอวëก็หัวเราะชอบใจก่อนจะบอกว่า “ไม่เข้าใจ” ส�าหรับพระสนมเจาเยว่ยน
                   ี
                ี
                                                                       ี
                                                        ี
                              ึ
           จ้าวแคว้นน้อยเอ่ยปากข้นว่า “ไม่เหมาะหากจะให้เจาเยว่ยนเหน็ดเหน่อย” ทว่า
                                                                  ื
           พระสนมเจาเยว่ยนกลับพูดว่า “ไม่อาจท�าลายอารมณ์สุนทรีย์ของจ้าวแคว้นน้อย
                        ี
           ได้ หม่อมฉันยินดีที่จะบรรเลงสักเพลงเพื่อเพิ่มความสนุกสนาน”
                  หากบอกว่านี่เป็นเพียงการล้อเล่นเพื่อความสนุกสนานของเว่ยเจีëยอวีëที่
           ไม่รู้ประเพณีและไม่แบ่งแยกสูงต่า ทุกคนท่อยู่ในงานล้วนไม่มีใครเช่อ เพราะสตร ี
                                            ี
                                                               ื
                                    �
                                                                    ี
                            ี
           ต่างบ้านต่างเมืองผู้น้รู้ว่าเหอไฉเหรินร่ายร�าได้งดงาม เส่นเหม่ยเหรินเช่ยวชาญ
                                                        ิ
                                                             ี
                              ี
                                   ื
                                  ี
           การเป่าขลุ่ย ซ่างกวนเจëยอวëช่นชอบขับร้องละครเพลง เชาชงอëมีความสามารถ
                              ั
                                                                     �
                                      ี
                                                                    ี
                                             ี
           ในการประพันธ์บทกวี ท้งยังรู้ว่าเถ่ยเจาเยว่ยนบรรเลงเพลงได้ดี ต้งแต่ผู้ท่ต่าÈักด ì ิ
                                                              ั
           ไปจนถึงผู้สูงÈักดิìล้วนถูกขานชื่อทีละคน ถ้าบอกว่านางไม่ตั้งใจใครจะไปเชื่อลง
                  “หม่อมฉันก็ลองบ้างเพคะ”
                                        ี
                                 ี
                  เม่อบทเพลงของเถ่ยเจาเยว่ยนจบลง นางยังไม่ทันได้รับค�าชมจากจ้าว
                    ื
   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68