Page 49 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 49

ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 47
                                                                     ี
                                                                     ี
                  ดูเอาเถอะ ท่านอŽอง หวังว่าท่านจะไม่ถูกอัดจนน่าเวทนาเกินไป ฉันคิด
           อย่างยินดีปรีดาในความโชคร้ายของเขา



                  สองวันถัดมาท่านอŽองพอหลีเดินทางกลับแคว้น หมู่ตานก็มาถ่ายทอด
                    ั
                                       ั
               ั
           ค�าส่งอีกคร้ง จ้าวแคว้นน้อยมีค�าส่งให้ฉันไปส่งท่านอŽองด้วยกัน ได้ยินว่าได้รับ
                                                        ี
           การขอร้องจากท่านอŽอง รบกวนให้จ้าวแคว้นน้อยไปส่งท่ชานเมือง เห็นได้ชัดว่า
                                                              ื
                                                                  ื
                                    ี
           สถานะของพระปตุลาน้อยคนน้ไม่ธรรมดา ท่านอŽองยังคงพะวงเร่องเม่อวันก่อน
           ท่เรียกฉันมาก็เพ่อขอโทÉส�าหรับการพูดจาท่ไร้มารยาทของเขา ระหว่างท่พูด
                                               ี
                         ื
             ี
                                                                       ี
                                                    ั
           รอยแตกตรงมุมปากท่ปรากฏให้เห็นเลือนรางก็ถูกร้งจนเจ็บแต่กลับไม่กล้าร้อง
                             ี
           ท่าทางช่างน่าตลกเหลือเกิน
                  ถึงจะบอกว่าเป็นแขกของจ้าวแคว้นน้อยคนน้น แต่ฉันไม่ได้ร�าคาญคน
                                                      ั
                        ี
                             ้
                                                                         ั
                                                   ่
                                           ู
                             ิ
                                                     ี
                       ี
               ้
               ี
           คนนเลย คนทมรอยยมสดใสประดับอย่เสมอคงไมมใครร�าคาญได้หรอกกระมง
                       ่
                ิ
                                                ี
                       ี
           รอยย้มจากใจท่ไปถึงดวงตาพรรค์น้นท�าให้อดท่จะอยากไปมีส่วนร่วมกับแสงแดด
                                      ั
           อันอบอุ่นนั่นสักหน่อยไม่ได้ คาดไม่ถึงว่าคนอึมครึมอย่างเขาจะเป็นเพื่อนกับคน
           ที่สดใสอย่างนี้ได้
                  ระหว่างทางกลับฉันนั่งตรงข้ามกับเขาในรถคันเดียวกัน ฉันนั่งมองด้าน
           นอกหน้าต่างนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา แต่เขากลับอยากรบกวนความสงบสุขของฉัน
                  “ช่วงนี้ก�าลังฝึกยิงธนูบนหลังม้าหรือ?”
                  “อืม” ฉันพยักหน้าพลางส่งเสียงตอบรับค�าหน่งก็มองทิวทัÈน์ด้านนอก
                                                      ึ
           หน้าต่างต่อ
                  “ระวังหน่อย”
                                                           ิ
                     ี
                  ในท่สุดฉันก็หันกลับมามองใบหน้าเขาตรงๆ คิดจะย้มเยาะเย้ยเขา แต่
           มุมปากที่ยกขึ้นกลับค้างกลางคัน เขาเข้ามาใกล้เกินไปแล้ว!
                                                           ่
                                                                 ่
                                                           ุ
                  นยนตาสดาแวววาวตรงดวงตาของฉนไว้ ลมหายใจอนๆ เปารดใบหน้า
                                    ึ
                                              ั
                      ์
                          �
                         ี
                   ั
           ฉันสูญเสียความสุขุมและความสงบในทันที ถอยหลังอย่างรวดเร็ว แต่ด้านหลัง
           เป็นผนังรถเสียแล้ว ถอยไม่ได้แม้แต่ครึ่งนิ้ว
                  ด้านหลังถอยไม่ได้ยังมีด้านซ้ายกับขวาอีก แต่ตาฉันเพ่งจะช�าเลืองมอง
                                                             ิ
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54