Page 51 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 51

ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                          ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 49
                                                                     ี
                                                                     ี
                                 ิ
                                                   ี
           จึงต้องระมัดระวังเป็นอย่างย่ง ต้องพยายามหลีกเล่ยงหัวและหน้าอกของพวกเขา
                                                              ี
                                                           ื
           อย่างสุดความสามารถ จะได้ไม่บาดเจ็บถึงแก่ชีวิต ส�าหรับเร่องน้ใต้เท้าเซียนอว ี ë
                                                        ื
                                                     ั
           ทอดถอนใจด้วยความปลงอยู่ด้านข้าง “พระสนมช่างต้งเง่อนไขต่อตัวเองเข้มงวด
           ยิ่งนัก”
                  ทุกคร้งท่ฝึกฉันรู้สึกหวาดกลัวมาก และทุกคร้งท่ยิงลูกธนูออกไปใจของ
                                                        ี
                                                      ั
                         ี
                       ั
                                            ั
                              ี
           ฉันก็เหมือนกับสายธนูท่ตึงแน่น จนกระท่งเห็นลูกธนูปักติดอยู่บนโล่เรียบร้อยถึง
                           ั
                                               ี
           ค่อยคลายลง จากน้นไม่นาน ‘การต้งเง่อนไขท่เข้มงวด’ ของฉันก็ท�าให้ทักÉะการ
                                       ั
                                          ื
           ขี่ม้าและการยิงธนูก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว
                               ี
                                                                  ี
                                                                     ึ
                  บนหลังของคนท่เป็นเป‡าเคล่อนท่คือโล่ไม้หุ้มด้วยแผ่นเหล็กท่ท�าข้นเป็น
                                            ี
                                        ื
           พิเÈÉ แต่คร้งท่แล้วกลับมีคนหน่งแบกโล่ธรรมดา ตอนฉันเห็นลูกธนูอันแหลมคม
                     ั
                       ี
                                    ึ
           ทะลุผ่านโล่และหัวลูกธนูสีเงินแวววาวพุ่งเข้าท่หลังÈีรÉะ ฉันเกือบจะฉ่รดกางเกง
                                                                  ี
                                               ี
             ื
           เม่อเห็นว่าเขาแค่ถูกเจาะหนังÈีรÉะไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต ฉันก็ตกจากม้าทันท  ี
           ลุกไม่ได้อยู่นานสองนานราวกับดินเลนเละๆ ใต้เท้าเซียนอวีëโมโหจนด่าฉันตรงๆ
           ว่าไม่ได้เรื่อง
                                                          ี
                                                   ื
                                                       ่
                                                          ้
                          ่
                                                                        ั
                  ฉันคาดไมถึงเหมือนกันว่าตัวเองจะไม่ได้เร่องอยางน คนท่ตายเพราะฉน
                                                               ี
                                                       ี
                                                                  ึ
           ไม่ได้มีแค่สามคนห้าคน และฉันก็ค่อยๆ คุ้นชินกับการท่คนจ�านวนหน่งต้องตาย
           เพราะฉันเป็นบ่อเกิดหายนะโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร เดิมคิดว่าการ¦่าคนคนหนึ่งให้
           ตายนั้นง่ายมาก ใครจะไปคิดว่าไม่เหมือนกัน พวกนั้นกับการ¦่าคนตายด้วยมือ
                                                              ิ
           ตวเองไม่เหมอนกัน ฉนเป็นคนไมได้เร่อง เพราะฉะน้นฉันไม่กลาคดถึงการ¦่าคน
                                                            ้
                     ื
                            ั
                                                    ั
                                         ื
            ั
                                     ่
           หรอก
                                                                      ึ
                                                                         ั
                                 ึ
                  ฉันเคยคิดว่าวันหน่งจะสามารถแสดงการขว้างมีดท่มีคนอยู่บนเป‡าซ่งท้ง
                                                          ี
           น่าหวาดเสียวและน่าต่นเต้นบนเวทีแสดงมายากลได้ ฉันท่เป็นนักมายากลเป็น
                             ื
                                                         ี
           ผู้หญิง ดังน้นจะเลือกผู้ชายหล่อๆ มาเป็นเป‡าให้ฉัน ตอนเร่มต้นการแสดง หนุ่ม
                     ั
                                                          ิ
           หล่อที่เป็นเป‡าจะถูกใส่กุญแจอยู่บนวงล้อหมุน ฉันต้องแสดงให้ผู้ชมเห็นก่อนว่า
           มีดขว้างที่คมมีดแวววาวนั้นแทงทะลุร่างกายของคนได้ จากนั้นขว้างมีดหนึ่งเล่ม
           สองเล่ม สามเล่ม สี่เล่มติดต่อกันไปยังเป‡ามนุÉย์ที่ก�าลังหมุน ท่ามกลางทุกคน
           ที่กลั้นลมหายใจและส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ ฉันเก่งมากใช่ไหม? ในสายตา
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56