Page 50 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 50

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 2
          48 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 2

          เขาก็คาดเดาความคิดของฉันออกแล้วจึงโอบเอวฉันไว้และดึงมาอีก¿าก หนีบไว ้
          ระหว่างขาทั้งสองข้างของเขา
                “ในใจเจ้าก�าลังคิดอะไร?” เขาถาม

                “ก�าลังคิดว่าจะถูกฝังพร้อมกับท่านได้เมื่อใด” ฉันตอบ
                ฉันคิดว่าจะถูกตบถูกตีอีก แต่ก็เปล่า เขาไม่ได้โมโหฉันแม้แต่น้อย เพียง
          แค่เอาหน้าผากซบบนหน้าอกฉันเงียบๆ หน้าอกท่ท่านอŽองพอหลีบอกว่า ‘แบน
                                                 ี
          ราบ’ ปล่อยให้รถม้าโยกพวกเรา

                                                          ี
                ในใจเขาคดอะไรอย่ ฉันไมอาจร้สึกได้ ความเจบปวดทเขามอบใหฉนมน
                               ู
                                     ่
                                         ู
                        ิ
                                                          ่
                                                    ็
                                                                    ั
                                                                       ั
                                                                   ้
          รุนแรงเกินไป ดังนั้นฉันจึงไม่รู้สึกถึงอะไรอื่นๆ อีก...
                อาการผิดปกติในช่วงเวลาสั้นๆ พอรถม้ามาถึงจวนหมิงเขาก็กลับคืนสู่
          สÀาพจ้าวแคว้นน้อย
                “จ้าวแคว้นน้อยเชิญเสด็จ”
                จ้าวแคว้นน้อยท่ก้าวออกจากรถม้าเคร่งขรึมสง่าผ่าเผย ฉากในรถม้า
                              ี
          เมื่อสักครู่นี้ราวกับเป็นเพียงÀาพลวงตาของฉันคนเดียว
                หลังจากจัดงานเลี้ยงครบรอบร้อยวันขององค์ชายองค์แรกและงานเลี้ยง

          อ�าลาท่านอŽองพอหลี งานเล้ยงเฉลิมฉลองหลายงานติดของจวนหมิงถึงค่อยถือว่า
                               ี
                                                    ี
                      ั
          ปดฉากลง นับต้งแต่น้นมาจ้าวแคว้นน้อยก็ปรากฏตัวท่สนามฝึกม้าท้งวัน ในขณะ
                          ั
                                                              ั
                                          ึ
                                     ี
          เดียวกันฉันฝึกยิงธนูบนหลังม้าอยู่ท่มุมหน่งใกล้กับคอกม้า ม้าใต้สะโพกฉันมักจะ
          ถูกเสียงร้อง¦่า¿ันอันสะเทือนเล่อนล่น¿‡าดินท�าให้ตกใจจนยกขาอย่างบ้าคล่งอย ู่
                                                                     ั
                                      ั
                                  ื
          บ่อยๆ ท�าให้ฉันยิงเป‡าเคลื่อนที่ได้ยากยิ่งขึ้น
                                            ั
                                                   ี
                               ี
                           ื
                พูดถึงเป‡าเคล่อนท่ ใต้เท้าเซียนอวëส่งให้คนข่ม้าพร้อมกับแบกโล่เป็นเป‡า
                                           ี
                                                    ิ
                                                ี
          อยู่บนหลัง เป็นเป‡ามีชีวิตให้ฉันจริงๆ ก่อนหน้าน้ฉันท้งค�าพูดข่มขู่ไว้ก็เลยจ�าต้อง
          กัด¿ันเข้าสู่ ‘สนามรบ’ แม้จะบอกว่าเป‡ามีชีวิตเกือบสิบคนต่างสวมใส่อุปกรณ์
          ป‡องกันทุกคน แต่คันธนูท่ดูเหมือนเล็กในมือของฉันสามารถยิงทะลุหมวกเกราะ
                              ี
                                                           ิ
          และอุปกรณ์ป‡องกันบริเวณอกของพวกเขาได้ โดยเฉพาะอย่างย่งการควบอยู่บน
          หลังม้าเทียบไม่ได้กับยืนอยู่บนพ้นราบ ดังน้นทุกคร้งท่ยิงลูกธนูออกไปดอกหน่ง ึ
                                                  ั
                                            ั
                                                    ี
                                   ื
   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55