Page 52 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 52

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
          50 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1

                             ิ
          มา แม้จะหิวเป็นอย่างย่ง แต่ยังรู้ว่าข้างกายมีคนมองอยู่ ฉันจึงพยายามสุภาพ
          สุดความสามารถ ทว่าท่าทางการกินของฉันก็ยังท�าให้พวกนางเบิกตาโต
                “กับข้าวเพียงพอหรือไม่ ต้องการเพิ่มอีกสักสองอย่างหรือไม่?” คุณหนู

          เฮ่อหลานเอ่ยด้วยความหวังดี
                ฉันเอาแต่สนใจกินจึงส่ายหน้าลวกๆ นางคงรู้สึกว่าฉันไร้มารยาท สีหน้า
          เลยมืดคร้มลง ฉันรีบก้มหน้าก้มตาลงไปพุ้ยข้าวเข้าปาก คุณหนูเฮ่อหลานเฝ‡าฉัน
                 ึ
                                               ี
          กินค�าสุดท้ายเสร็จถึงค่อยเรียกสาวใช้อายุน้อยท่ยืนคอยอยู่หน้าประตูมาเก็บถ้วย
          ชามไป ก่อนจากไปยังจ้องสตรีอีกสองนางอย่างดุร้ายพร้อมเอ่ยก�าชับพวกนางว่า
          “ดูแลให้ดี”
                                          ื
                                                             ี
                หลังจากน้นมาทุกวันวันละสองม้อ คุณหนูเฮ่อหลานคนน้จะคอยเฝ‡าฉัน
                        ั
          ฉันไม่รู้ว่าน่เป็นนิสัยและก®ของพวกนางหรือไม่ ฉันคิดว่าหลังจากจัดการทุกส่ง ิ
                  ี
          ทุกอย่างเรียบร้อยพวกเขาจะส่งเจ้าเป‰น้อยมาให้ฉันโดยเร็ว ทว่ารออยู่หลายวัน
                                 ี
                        ี
          ก็ไม่ได้เจอ ตอนท่กินข้าววันน้ฉันเลยถามคุณหนูเฮ่อหลานท่ดูแลข้นมา แต่นาง
                                                              ึ
                                                         ี
                       ี
          ท�าเป็นไม่ได้ยินท่ฉันพูด นางดีดเล็บเล่นแล้วจากไปพร้อมกับสาวใช้อายุน้อยท่มา
                                                                      ี
          เก็บถ้วยชาม วันรุ่งข้นฉันยังคงถามอีก นางก็ท�าเป็นไม่ได้ยินอีก พอถามตดกัน
                                                                    ิ
                          ึ
          หลายวันเข้าในที่สุดนางก็ร�าคาญขึ้นมาแล้ว
                “เรื่องนี้พวกเราไม่รู้”
                                                                     ี
                ไม่รู้!? บอกว่าไม่รู้! ฉันสาวเท้ายาวๆ พรวดพราดพุ่งเข้าไปก่อนท่นาง
                                  ่
                                  ี
                                           ู
                                      ี
          จะออกจากประต และขวางไว้ทธรณประตไม่ให้นางออกไป “เจ้า...เจ้าบอกพวก
                       ู
          เขาคืน...คืนมาให้ข้า!”
                นางตื่นตะลึงไม่คิดว่าฉันจะกล้าขวางนาง “เรื่องของเบื้องบนพวกเราที่มี
                                                               ั
                                               ื
                         ี
               �
          °านะต่าต้อยเหล่าน้จะกล้าก้าวก่ายได้อย่างไร เม่อถึงเวลาอินทรีตัวน้นก็จะถูกส่ง
          มาให้แม่นางเอง” หลังเอ่ยจบนางอ้อมตัวฉันแล้วก้าวออกธรณีประตูไป ฉันยังคิด
          ท่จะขวางนางไว้ แต่พอนางสะบัดมือทีหน่งสตรีอีกสองนางก็รีบเข้ามาจับบ่าฉัน
                                          ึ
           ี
          ไว้ทันที
                        ี
                วันเวลาท่ไม่มีเจ้าเป‰น้อยผ่านไปวันแล้ววันเล่า นอกจากเวลากินข้าวท ่ ี
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57