Page 47 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 47

ี
                                                                     ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 45
                                                                     ี
           เมืองเหล่านี้กับต�าบลเล็กๆ ที่ฉันอาÈัยอยู่แล้วยังคงต่างกันราว¿‡ากับดิน ต�าบล
           เล็กๆ...
                  ขบวนคนที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรย่อมดึงดูดสายตาผู้คนเป็นธรรมดา ดังนั้น

           เพ่อความปลอดภัยเลยส่งผลให้เวลานอนในตอนกลางคืนทุกคนต่างนอนกันใน
             ื
                          ั
                                                              ื
                                                       ึ
           รถม้า มีแค่บางคร้งเท่าน้นท่พบกับสภาพอากาÈมืดคร้มเปียกช้นถึงได้หยุดพัก
                               ั
                                  ี
           ค้างคืนและรับประทานอาหารที่โรงเตี๊ยม
                  ตอนแรกฉันยังสามารถลงจากรถม้าไปสูดอากาÈสักสองสาม¿„ดได้ แต่
           หลังจากน้นก็ท�าได้แค่นอนน่งอยู่ในรถอย่างสติพร่าเลือน คนท่ฉันเห็นทุกวันตอน
                                 ิ
                   ั
                                                           ี
           ลืมตาขึ้นมามีเพียงคุณชายฉีที่โดยสารรถคันเดียวกันและพี่สาวหง สาวใช้ที่คอย
           ดูแลการกินอยู่ของฉัน คาดไม่ถึงเลยว่าฉันก็สามารถได้รับการปรนนิบัติรับใช้จาก
           ผู้คนเช่นกัน ต่อมาก็เจ้าเป‰น้อย เจ้าน่ไม่เคยท�าตัวเรียบร้อยมาโดยตลอด ด้วย
                                         ี
                                                   ึ
                                                                        ื
           คิดว่าฉันไม่มีแรงมาสนใจ มันเลยก�าเริบเสิบสานข้นมา ตอนแรกตะกุยแขนเส้อ
                              ั
           ของคุณชายฉีขาด จากน้นยังตะกุยมือของพ่สาวหงเป็นแผล ทว่าช่วงสองสามวัน
                                             ี
                                                                  ั
           น้กลับสงบเสง่ยมลงมาก เกรงว่าคงเป็นเพราะได้รับการส่งสอน ถูกส่งสอนแล้ว
            ี
                                                        ั
                      ี
           ก็ดี ก่อนหน้าฉันโอŽและตามใจมันจนเสียนิสัย ตอนน้ควรให้รู้บ้างว่าไม่ใช่ทุกคน
                                                     ี
             ี
           ท่จะโอŽและตามใจมันเหมือนฉัน ตัวฉันเองก็เอาตัวไม่รอดเช่นกันจะไปสนใจมัน
           ได้อย่างไร
                  ผ่านความทรมานจากการเดินทางมาร่วมเดือนกว่าๆ ในท่สุดก็มาถึง
                                                                 ี
                        ั
                                            ี
           จดหมายแล้ว ฉนไม่เคยเหนประตูเมองทใหญ่โตโอ่อ่าน่าท่งขนาดน้มาก่อนเลย
            ุ
                                                          ึ
                                 ็
                                                                ี
                                            ่
                                        ื
           อดยื่นตัวออกไปชมไมได คูเมืองที่กว้างขวางกระแสน�้าไหลเชี่ยว ก�าแพงเมืองสูง
                            ่
                              ้
                                                         ั
                 ี
                                                                    ี
           เกือบย่สิบจ้ง  ประตูเมืองขนาดใหญ่สูงสามจ้งกว่า รวมท้งบานประตูท่ท�าจาก
                                               ั
                     ั
                      7
                         ึ
           เหล็กสีด�าหนาหน่งน้ว น่ต้องใช้คนจ�านวนมากน้อยเท่าไรถึงจะผลักประตูเปดปด
                           ิ
                               ี
           ได้ ฉันยังให้ความสนใจตัวอักษรสองตัวบนแผ่นป‡ายท่แขวนไว้เหนือบานประต ู
                                                      ี
           เป็นพิเÈษ นครหมิง
           7  1 จั้ง เทากับ 3.33 เมตร
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52