Page 49 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 49
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 47
ี
ื
ี
ึ
ตอนท่ต่นข้นมาไม่รู้ว่าผ่านไปก่วันแล้ว Èีรษะคร่งหน่งปวดแทบตาย ฉัน
ี
ึ
ึ
ี
ใช้แรงเคาะอยู่สองสามทีถึงหายทว่าเปล่ยนไปปวดอีกข้างแทน ฉันเคาะต่อไปอีก
ี
ั
ึ
แต่ยังคงปวดเลยรู้สึกแค้นใจพ่สาวหงข้นมาเล็กน้อย ของท่ท�าให้คนหลับพวกน้น
ี
นางใส่ลงไปในอาหารมากเกินไปแล้ว จ�าเป็นต้องท�าขนาดน้เชียว ฉันไม่เคยคิด
ี
ที่จะหนีเสียหน่อย
หลังจากปวดหัวเสร็จฉันเร่มพินิจพิเคราะห์ของตกแต่งภายในห้อง บางท ี
ิ
่
ี
ู
ื
ื
ี
่
ั
ั
ั
ี
ี
่
่
่
ี
ี
ทนอาจถอเป็นความเรยบง่าย แต่เมอเทยบกบททเมอก่อนฉนอาÈยอย่ ห้องน ี ้
่
ื
เรียกได้ว่าเป็นวังหลวงทีเดียว แค่ผ้าห่มสีแดงผืนใหญ่ปักลายด้วยด้ายทองที่ห่ม
อยู่บนตัวฉันผืนน้ก็ไม่รู้ว่ามูลค่าก่ต�าลึงแล้ว ฉันอาลัยอาวรณ์ผ้าห่มอยู่พักหน่งถึง
ี
ี
ึ
ี
ค่อยลงจากเตียงแล้วเดินออกมาจากประตูเล็กท่มีม่านลูกปัด เม่อมาถึงด้านนอก
ื
ห้องแล้วไม่เจอใครฉันเลยดึงสลกบานประตูออกแล้วเดินออกไป น่าแปลก ใน
ั
ห้องมีฉันคนเดียว ประตูบานนี้ฉันเป็นคนลงสลักเองหรือ?
“แม่นางจะไปที่ใดเจ้าคะ?”
ิ
ฉันเพ่งก้าวเท้าออกจากประตูได้แค่สองก้าวก็มีเงาร่างราวกับปีÈาจร้าย
ื
สองเงาโผล่วูบออกมาจนท�าเอาตกอกตกใจ เม่อครู่น้พวกนางแอบอยู่ท่ไหนกัน
ี
ี
นะ?
ี
ยามท่ต้องพูดคุยกับคนฉันยังกลัวอยู่มาก จึงพยายามรวบรวมความกล้า
แล้วเอ่ยถามว่า “พวกเจ้าคือ?”
ั
ท้งสองมองสบตากันแวบหน่งก่อนหน่งในน้นเอ่ยว่า “คุณหนูเฮ่อหลาน
ึ
ึ
ั
สั่งให้พวกเราเฝ‡าแม่นางอยู่ที่นี่เจ้าค่ะ”
ู้
ี
คุณหนูเฮ่อหลานคือใครฉันไม่รู้ และไม่อยากรเช่นกัน ตอนน้ฉันคิดเพียง
ึ
ี
ิ
แค่ว่า “มีส่งท่...สามารถกินได้บ้างหรือไม่...” หน่งเดือนกว่ามาน้ฉันคุ้นชินกับการ
ี
ื
กินด่มอ่มท้องทุกม้อ แต่กลับท�าให้ฉันคุ้นชินจนเสียนิสัยไปแล้ว ไม่ได้กินสองม้อ
ื
ื
ิ
ท�าเอาหิวจนจิตใจไม่สงบเหมือนถูกแมวเกาหน้าอกก็ไม่ปาน
“แต่ว่าคุณหนูเฮ่อหลานไม่ได้บอกไว้เจ้าค่ะ...”
ั
จากท่พูดมาแบบน้ คนท่ถูกเรียกว่าคุณหนูเฮ่อหลานคนน้นไม่ได้บอกว่า
ี
ี
ี
จะต้องจดการเรองอาหาร พวกนางเลยไม่สามารถให้ฉนกนได้? ตระกลใหญ่โต
ั
ื
ั
ิ
่
ู
