Page 53 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 53

ี
                                                                     ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 51
                                                          ี
                                                       ี
           สามารถพบเจอเฮ่อหลานและสาวใช้อายุน้อยท่มีหน้าท่เก็บถ้วยชามคนน้นแล้ว
                                                 ี
                                                                     ั
                                       ี
           คนท่ฉันพบเจอทุกวันก็มีเพียงคนท่เรียกว่าคนดูแลฉันสองคนน้น ฉันไม่รู้แม้แต่
               ี
                                                             ั
            ื
           ช่อของพวกนาง ฉันกับพวกนางเข้าใจกันอย่างเงียบๆ ว่าไม่ต้องสนใจกันและกัน
                                               ั
                ี
                               ั
           บางทพวกนางอาจรับค�าส่งมาว่าไม่ให้คุยกับฉน ส่วนฉนก็ไมมีอะไรจะพดกับผ้คน
                                                                  ู
                                                                       ู
                                                     ั
                                                          ่
                  รุ่งเช้าวันน้ฉันเจอบุ้งกëไม้ไผ่อยู่ในลานบ้าน คนท่มีหน้าท่ท�าความสะอาด
                          ี
                                                       ี
                                   ี
                                                             ี
               ิ
           คงท้งเอาไว้ ว่าไปแล้วตอนกลางวันฉันไม่เคยเห็นคนมาท�าความสะอาดเลย ทว่า
                   ื
                 ี
           ทุกวันท่ต่นมาด้านในและด้านนอกล้วนสะอาดหมดจด หรือน่ก็เป็นก®ของพวก
                                                            ี
           เขาอีกแล้ว ท�างานกันแต่ตอนกลางคืน?
                  ฉันพอรู้อยู่บ้างว่าถูกตัดขาด เพราะอะไรนะหรือ เพราะว่าฉันคือสตรีผู้
                                               ี
           มาพร้อมแมลงบน¿‡า ตัวหายนะและตัวซวยท่พวกเขาเรียกขานกัน พวกเขาเลย
                                                    ี
                           ี
                                                                 ั
           ต้องการขังฉันไว้ท่น่ไม่ให้ไปกระจายความโชคร้ายท่ข้างนอกอย่างน้นสินะ? ถ้า
                          ี
           เป็นอย่างนี้จริง เช่นนั้นก็ไม่แย่เท่าไร ที่นี่กินดีอยู่ดีท�าให้ฉันมีชีวิตต่อไปได้ ถึงจะ
           ถูกขังก็ไม่เป็นไร
                  เพียงแต่ชีวิตอันโดดเด่ยวช่างน่าเÈร้าเหลือเกิน Äดูใบไม้ผลิค่อยๆ อบอุ่น
                                   ี
           ขึ้น ทุกวันล้วนมีฝูงนกกระจอกบินผ่านเหนือÈีรษะฝูงแล้วฝูงเล่า ฉันตัดสินใจหา
           เพื่อนให้ตัวเอง ประจวบเหมาะกับที่บุ้งกีëในลานบ้านสามารถใช้ได้
                  หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จ รอให้เฮ่อหลานผู้เข้มงวดและโหดร้าย
                                                           ิ
                                               ั
                        ี
                                                              ึ
                                                                         ิ
                                ิ
                                              ี
           จากไปฉันก็ไปท่สวน หักก่งไม้ค่อนข้างใหญ่ท่ท้งยาวและตรงก่งหน่ง เด็ดใบไม้ท้ง
           แล้วหักเป็นสามท่อน ยาวสองท่อน ส้นหน่งท่อน จากน้นหาท่เหมาะๆ เอาก่งไม้
                                                      ั
                                                           ี
                                         ั
                                                                       ิ
                                            ึ
           ท่อนยาวปักลงไปในดินท�าเป็นเสา ตามด้วยเอาท่อนส้นวางในแนวนอนไว้ส่วน
                                                      ั
                         ้
                            ่
                                  ่
               ุ
           บนสดของเสา แลวคอยเอาทอนยาวอกทอนวางตงอยดานบน เมอตรวจสอบจน
                                                      ้
                                                              ื
                                                  ั
                                           ่
                                         ี
                                                     ่
                                                     ู
                                                              ่
                                                  ้
                                                          ึ
                                                ั
           แน่ใจแล้วว่าก่งไม้สองท่อนยาวอยู่ในเส้นแนวต้ง มือข้างหน่งก็ประคองไว้ ส่วน
                      ิ
                                              ี
                               ี
                                     ี
                                                                        ั
           มืออีกข้างค่อยๆ วางบุ้งกëค้าไว้ท่ขอบ แบบน้ขอเพียงเจ้าพวกเห็นแก่กินเหล่าน้น
                                 �
                          �
                                                                     ั
                                         ี
           โดนเบาๆ ก่งไม้ท่ค้าไว้จะพังลงและบุ้งกëคลุมทับ พวกมันก็หนีไม่รอดแล้ว ข้นตอน
                     ิ
                         ี
           สุดท้ายฉันโปรยก้อนข้าวที่แอบเก็บไว้เต็มใต้บุ้งกีë เท่านี้งานใหญ่ก็ส�าเร็จลุล่วง!
                  สตรีสองนางท่คอยเฝ‡าฉันดูเหมือนว่าจะไม่เคยจับนกมาก่อน พวกนาง
                             ี
                                                        ี
                                                 ั
           จ้องมองฉันแปลกๆ อยู่ตลอด ฉันกลับห้องและน่งรออยู่ท่ธรณีประตูอย่างอดทน
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58