Page 57 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1

ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 55
ี
ี
ิ
ความสุขย่งนัก เจ้าเป‰น้อยมักชอบไปแหย่เจ้าตัวน้อยสองตัว แต่พอเจ้านกกระจอก
ั
ี
ั
สองตัวเห็นมันท่ตัวใหญ่มหึมาก็หวาดกลัวจนตัวส่นระริกไปท้งตัว ไม่กล้าแม้แต่
จะส่งเสียงร้อง
“รังแกผู้ที่ตัวเล็กและอ่อนแอกว่าอีกแล้ว ระวังจะโดนตี!” ฉันหัวเราะ ไล่
จับเจ้าเป‰น้อยไปทั่วสวน มันกางปีกบินวนเวียนอยู่เหนือÈีรษะฉัน ปีกที่กางออก
มานั้นบดบังท้อง¿‡าไว้ทั้งผืน ฉันหยุดเสียงหัวเราะในทันที...
ไม่ทันรู้ตัวมันเกือบจะโตเต็มวัยแล้ว แต่ในท้อง¿‡าเล็กและคับแคบแห่งน ้ ี

แม้แต่ปีกมันก็กางออกไม่ได้ แล้วท�าไมฉันถึงขังมันไว้อย่างเห็นแก่ตัว ควรปล่อย
มันไป แต่ว่าฉันไม่อยากอยู่อย่างโดดเดี่ยวล�าพัง...

“เจ้าดูไว้ ข้าขอไปอีกรอบ”
“ครั้งที่เท่าไรแล้ว เจ้าไม่เป็นอะไรจริงๆ หรือ”
ี
ิ
ี
คนท่อยู่ในห้องยังตะโกนถาม ทว่าคนท่อยู่นอกห้องว่งไปจนไม่เห็นแม้แต่
ี
เงาแล้ว อาจจะกินอะไรผิดส�าแดงเข้าไป วันน้นางว่งไปห้องน้าเจ็ดแปดคร้งได้แล้ว
ิ
�
ั
นกกระจอกสองตัวไม่เหมาะแก่การเล้ยงในบ้าน เห็นพวกมันหายใจแผ่วๆ
ี
ี
ี
ฉันเลยปล่อยไป วันน้ฉันก็ปล่อยเจ้าเป‰น้อยไปพักผ่อนอีกวัน ให้มันไปท่โล่งกว้าง
ข้างนอก อยู่คนเดียวช่างน่าเบ่อจริงๆ ฉันจึงถอดป›นปักผมทองแดงออกแล้วไป
ื
เล่น ‘เป†ายิ้งฉุบแบ่งดินแดน ’ บนโคลนด้านนอก มือซ้ายเล่นกับมือขวา
9
“หากแม่นางอุดอู้นัก ไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้สักหน่อยดีหรือไม่เจ้าคะ”
ฉันเงยหน้าข้นมามองนาง รู้สึกตกใจเล็กน้อยท่นางเป็นฝ†ายมาคุยกับฉัน
ึ
ี
ก่อน “ได้...ได้หรือ?”
นางชี้ไปทางประตูหน้าเรือน “แค่เดินอยู่หน้าประตู ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”
“ออ!” ฉนพยกหน้าแลวเดนตามนางออกจากประตหน้าเรอนอยางตนเต้น
่
ื
ื
่
ู
ั
้
ิ
้
ื
ั
9 เปาย้งฉุบแบงดินแดน เปนการละเลน เร่มจากวาดรูปส่เหล่ยมผืนผา แบงออกสองสวนเปนดินแดนของผูเลน
ิ
ี
ิ
ี
ทั้งสอง เปายิ้งฉุบกันวาใครไดเริ่มเลนกอน จากนั้นขวางมีดสั้นไปยังดินแดนของฝายตรงขามแลวลากเสนตรง
จากจุดที่มีดปกลงไปจนถึงขอบของดินแดนเพื่อตัดมาเปนของตัวเอง เลนสลับกันไปมาจนกระทั่งดินแดนของ
ฝายหนึ่งมีขนาดเล็กจนไมสามารถแบงไดแลวจึงถือวาจบเกม