Page 60 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 60

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
          58 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1

                                              ่
                เยี่ยนซานเลิกคิ้วขึ้นแล้วเอ่ยว่า “มันไมได้เรียบง่ายขนาดนั้น เจ้าน่าจะรู้”
                หรูเหมยไม่ได้พูดอะไรอีก นางพยักหน้าแล้วหมุนกายจากไป
                                                            ั
                                               ื
                    ั
                พอส่งเสร็จก็ถึงตาฉันแล้ว เขาจับคอเส้อฉันไว้เหมือนคร้งก่อนหน้า ท้ง ั
          ห้วท้งลากพาฉันไปยังห้องโถงหลักซ่งอยู่ไม่ไกลจากด้านหลังม่านน้าตกดอกอëงชุน
                                     ึ
             ั
                                                            �
           ิ
                                                                     ิ
          ¹Ñè¹
                คนกลุ่มหนึ่งล้อมฉันไว้ สายตาแต่ละคนมาดร้ายแทบอยากก�าจัดฉันทิ้ง
          ถึงจะสาแก่ใจ ภาพอันคุ้นเคยในความทรงจ�าเหมือนจะกลับมาอีกแล้ว ทว่าแม้
                                   ิ
                                                          ี
          คุ้นเคยแล้วแต่ใช่ว่าไม่กลัว ฉันด้นรนให้หลุดพ้นจากมือของเย่ยนซานพร้อมกับ
          เอาสองน้วเข้าปากแล้วเป†าปากเสียงดังกังวานติดกันยาวๆ หลายคร้ง ในไม่ช้า
                 ิ
                                                                ั
                         ิ
                   ึ
          อินทรีตัวหน่งก็บินด่งลงมา ฉันก้าวเข้าไปกอดมันเต็มอ้อมกอด เจ้าเป‰น้อยของ
          ฉัน โชคดีเหลือเกินที่ยังมีแกอยู่
                เมื่อมาถึงห้องโถงหลักที่หรูหราโอ่อ่า ไท่ฝู†ผู้อาวุโสคนนั้นนั่งอยู่ตรงที่นั่ง
          ผู้มีต�าแหน่งสูงตรงกลางเรียบร้อยแล้ว หรูเหมยท่สวมชุดสี¿‡ายืนอยู่ข้างเขา เม่อ
                                                                       ื
                                                ี
          เห็นเย่ยนซานก็เอ่ยอธิบายว่า “ไท่ฝู†รู้เร่องน้ก่อนแล้ว ตอนท่ข้าไปเขาก�าลังรีบมา
                                        ื
                                           ี
                                                        ี
               ี
          พอดี”
                            ิ
                เย่ยนซานกับซ่วอว่ก้มÈีรษะลงท�าความเคารพ หลังจากเหล่าองครักษ์
                               ี
                  ี
          คุมตัวสตรีสองนางที่คอยเฝ‡าฉันมาส่งถึงห้องโถงก็หมอบค�านับแล้วออกไป สตรี
          ท้งสองนางหมอบอยู่ท่พ้นไม่กล้าเงยหน้าข้น คราวน้มีคนเข้ามาอีกส่คน คนหน่ง ึ
                                          ึ
           ั
                           ี
                            ื
                                                              ี
                                                  ี
          คือคุณชายฉีที่ตอนขามานั่งรถม้าคันเดียวกัน ส่วนอีกสามคนนั้นหน้าตาคุ้นมาก
                                           ี
          เหมือนจะเป็นชายสองหญิงหน่งในหมู่คนท่คุกเข่าอยู่หน้าบ้านหลังเล็ก หลังจาก
                                  ึ
                       ึ
          ชายสองหญิงหน่งคารวะไท่ฝู†แล้วก็ไปยืนอยู่ข้างประตู ส่วนคุณชายฉีหลังจากโค้ง
          ค�านับแล้วก็ไปนั่งอยู่ด้านหนึ่งของห้องโถง
                                                        ี
                            ิ
                                     ี
                การสอบสวนเร่มข้น คนท่ถามค�าถามยังคงเป็นเย่ยนซาน เขาใช้ปลาย
                               ึ
          ดาบดุนคางหญิงสาวท่พาฉันออกจากลานบ้านคนน้นข้นพร้อมกับเอ่ยถามมาทาง
                           ี
                                                 ั
                                                   ึ
          ฉัน “เป็นความคิดของนางหรือว่าของเจ้า?”
                หญิงสาวขดตัวแน่น พูดไม่ออกแม้แต่ค�าเดียว
                เพื่อนร่วมงานที่คุกเขาอยู่ขางนางเอ่ยเสียงเขมว่า “ฉี่หลัวเจ้าพูดสิ! ที่ข้า
                                     ้
                                 ่
                                                   ้
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65