Page 64 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 64
เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
62 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1
ั
ี
แล้ว สตรีท่งดงามอ่อนหวาน บุรุษต่างก็หมายปองด้วยกันท้งน้น มาบอกว่าเป็น
ั
‘เรื่องไม่ดีไม่งาม’ ที่¿ังดูแย่เช่นนี้ได้อย่างไรกัน”
ซิ่วอวี่หน้าตึงในทันที “ค�าพูดนี้ท่านพูดต่อหน้าข้าก็พอแล้ว” เอ่ยจบนาง
ก็กระทืบเท้าเดินออกจากลานบ้านไป
คุณชายฉีประสานมือคารวะไปทางนาง จากนั้นถึงหันมาทางฉัน สีหน้า
ื
ท่าทางเหมือนจะหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกเล็กน้อย “สตรีบ้านอ่นได้ยินคนพูด
ี
ค�าเหล่าน้ควรจะหน้าแดงด้วยความเขินอายสิ เจ้าจ้องข้าเขม็งเช่นน้กลับท�าให้ข้า
ี
เขินอายแทนเสียแล้ว”
ี
ิ
หน้าแดง ท�าไมฉันต้องหน้าแดงด้วย? เขาแค่ทะเลาะกับซ่วอว่ด้วยความ
ไม่พอใจเท่านั้นนี่
“แม่นางฉิน” อยู่ๆ เขาก็ท�าสีหน้าจริงจัง เงยหน้ามองเจ้าเป‰น้อยท่บินอย ู่
ี
บนท้อง¿‡า “อินทรีตัวนี้ไม่รู้จักก®เกณ±์ เจ้าต้องสั่งสอนมันให้ดีถึงจะถูก”
ฉันไม่เห็นด้วยเลยก้มหน้าก้มตายุ่งกับของในมือต่อ เขาเลิกชุดข้นแล้วน่ง ั
ึ
ตรงขนบันไดทอย่ข้างฉนโดยไม่กลวสกปรก ฉันมีลางสังหรณ์ว่าเขามีอะไรจะพูด
ั
่
ี
ู
ั
้
ั
จึงหยุดแล้วมองตามสายตาเขาไปที่ไกลๆ พร้อมกัน
“ใบหน้าของเจ้าถูกคนพบเห็นเข้าแล้ว ไท่ฝู†ก็ไม่คิดที่จะซ่อนตัวเจ้าไว้อีก
ตรงกันข้ามเขาต้องการให้เจ้าเป็นที่รู้จักของทุกคนในใต้หล้า เจ้าคงจะเข้าใจ?”
ื
ฉันส่ายหน้า ฉันจะไปเข้าใจได้อย่างไร ในเม่อฉันไม่ใช่ท้งคนงามล่มเมือง
ั
ี
ึ
และคนท่มีสามเÈียรหกกรสักหน่อย ฉันเป็นเพียงคนคนหน่ง แค่คนธรรมดาท่วไป
ั
เท่านั้น ท�าไมถึงให้คนอื่นเห็นไม่ได้ ท�าไมต้องประกาÈให้ทุกคนในใต้หล้ารับรู้?
“ยามที่ชะตาชีวิตไม่อาจฝ„นได้ก็ต้องคล้อยตามมันไป”
ฉันอดที่จะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ ฉันยังมีชะตาชีวิตอะไรที่ไม่สามารถฝ„นได้
ี
อีก หลังจากมาท่โลกน้และประสบกับส่งท่ ‘ไม่อาจฝ„นได้’ อย่างแท้จริง ไม่ว่าชะตา
ี
ิ
ี
ชีวิตแบบไหน ส�าหรับฉันแล้วก็เหมือนกันหมด ฉันไม่เคยคิดท่จะไปต่อต้าน ขอ
ี
แต่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ฉันย่อมคล้อยตามแน่นอน
ึ
ั
พอเขาเห็นฉันหัวเราะก็ตะลึงงันไปก่อนในตอนแรก จากน้นยกมุมปากข้น
ึ
ี
เช่นกัน “ท่บ้านเกิดข้ามีเถาวัลย์เก่าแก่สีม่วงชนิดหน่ง ต่อให้เด็กตัวเล็กๆ ดึงเพียง
