Page 65 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 65

เย่ยนเสวียเสว่ย 63
                                                                     ี
                                                          ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                                     ี
           เบาๆ ก็ขาดได้ มันเปราะบางยิ่งนัก ทว่าขอเพียงสัมผัสน�้าแค่สองสามหยด แม้
           ชายชาตรีที่มีพละก�าลังมหาÈาลเป็นที่สุดก็ท�าอะไรมันไม่ได้”
                                                                 ึ
                  ฉันไม่เข้าใจค�าพูดท่ลึกซ้งของเขา เลยหยิบแม่กุญแจหลู่ปันข้นมาเล่นต่อ
                                 ี
                                     ึ
           อีกครั้ง
                                                 ั
                  “เถาวัลย์เก่าแก่สีม่วง น้าสองสามหยดน่นผู้ใดสามารถให้มันแก่เจ้าได้...”
                                    �
                                                            ิ
                                                                ี
                  ทุกส่งท่คุณชายฉีเอ่ยมาถึงอย่างรวดเร็ว วันน้ฉันถูกซ่วอว่กับบ่าวหญิง
                      ิ
                                                      ี
                        ี
           ปลุกตั้งแต่เช้าตรู่
                               ี
                                                  ี
                                                  ่
                       ่
                       ิ
                   ั
                                         ึ
                                                                        ั
                                                                        ้
                                         ่
                  ฉนเพงลงจากเตยงถ้วยใบหนงกป‡อนมาทปาก ดัน¿ันแยกออก จากนน
                                           ็
                                                                       ี
                                                                   ิ
           น้าท่มีรสชาติประหลาดก็ถูกกรอกเข้ามา โถบ้วนเสมหะรองอยู่ใต้ปาก ซ่วอว่เอ่ย
            �
               ี
                                                                    ั
           ว่า “บ้วนออกมา” ฉันบ้วนออกมาตามค�าของนางแล้วถูกกรอกเข้าไปอีกคร้ง ผ่าน
                                                                         ั
                                               ิ
                                            ี
           ไปสามคร้งติดกันก็เปล่ยนเป็นน้าอีกชนิดท่มีกล่มหอมเย็นสดช่น บ้วนอีกสามคร้ง
                                    �
                             ี
                   ั
                                                           ื
                                ิ
            ี
                                                           ึ
           น่ถึงจะถือว่าเป็นอันเสร็จส้น ตามด้วยผ้าเช็ดหน้าเปียกผืนหน่งโปะมาบนใบหน้า
           บ่าวหญิงเช็ดท�าความสะอาดให้ฉันอย่างไม่ค่อยจะเบามือและนุ่มนวลนัก เป็น
           ผ้าเช็ดหน้าสามผืนเช็ดติดกันสามคร้งอีกเช่นกัน แม้แต่รูจมูกและรูหูก็ไม่ปล่อย
                                        ั
                                                           ี
                    ี
                                                                    ื
           ผ่าน ยังมีท่คอและมือตามมาติดๆ กัน ต่อมาฉันถูกพาไปท่หน้าโต๊ะเคร่องแป‡ง
                                                 ึ
           บ่าวหญิงสองนางนางหน่งหวีผมให้ฉัน อีกนางหน่งมือประคองกล่องเคร่องประดับ
                                                                  ื
                              ึ
           ยืนอยู่ข้างๆ
                                                                       ั
                                          ี
                               ี
                  “ใต้เท้า ท่านดูน่...” บ่าวหญิงท่ท�าหน้าท่หวีผมมองผมกระจุกใหญ่ส้นๆ
                                                  ี
           ทางบ่าซ้ายของฉันอย่างไม่รู้จะท�าอย่างไรดี
                                                     ี
                   ิ
                  ซ่วอว่เดินมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ “อ้อ น่เจ้าท�าอย่างไรให้เป็นเช่นน ้ ี
                       ี
           ได้?”
                  “ถูกเผา...” ฉันเอ่ยเสียงเบา วันนั้นที่ไล่หมาป†าผมฉันถูกลูกไ¿ที่เขาเตะ
           มาเผาเอา
                                                                   ั
                                              ั
                  นางไม่ได้ยินค�าพูดของฉัน ก�าผมท้งก�าไว้แล้วปัดไปมา จากน้นตะโกน
                       ี
                                                                      ี
           ฉอดๆ ว่า “ดูน่ หากแต่ก่อนไม่ยาวก็ยังนับว่าสมเหตุสมผลอยู่ ทว่ามาอยู่ท่จวน
           มีให้กินมีให้ดื่มเหตุใดยังมีสภาพเป็นหางกระต่ายอยู่อีก”
   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70