Page 69 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 69

เย่ยนเสวียเสว่ย 67
                                                                     ี
                                                                     ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                          ี
                                                            ี
                        ึ
                                                             ั
                                                                   ี
                                     ึ
           เลยรีบเงยหน้าข้น พอเงยหน้าข้นมาก็เห็นเขา เป็นเขา คนท่น่งบนเก้ยวลากส ี
           เหลืองด้านหน้าคือเขา!
                                                                    ี
                  สายตาของฉันรีบไล่ตามไป อยากให้เขาเห็นฉันเช่นกัน ทว่าเก้ยวลาก
                                                                ึ
                                                  ึ
           ท้งสองหลังรักษาระดับความเร็วไว้เท่ากัน หลังหน่งอยู่หน้า หลังหน่งอยู่หลัง ไม่
             ั
                   ื
           ว่าฉันจะย่นคอยืดยาวแค่ไหนก็เห็นเพียงด้านข้างของเขาเท่าน้น แต่แค่ด้านข้างน ้ ี
                                                           ั
                               ี
                                                 ี
                                             ิ
                                   �
                                ี
           ก็ดูดีมากแล้ว ในสถานท่ท่ดูร่ารวยสูงÈักดìแห่งน้ ทุกคนต่างก็หน้าตาดีกันหมด
                         ็
                                                       ู
                                               ึ
                                                                       ี
                                                                     ั
                                                                 ่
                                                                 ี
                 ่
           ระดบลางจนถึงเดกรับใช้และสาวใช้ ระดับสูงข้นไปคือหรเหมย ซ่วอว ระดบท่สูง
                                                              ิ
              ั
                                                                     �
           ข้นไปอีกคือเขา ‘ความหน้าตาดี’ ช่างราวกับเลือกคนมาเกิด ย่งเป็นคนท่ร่ารวย
            ึ
                                                                    ี
                                                            ิ
           สูงÈักดิìยิ่งหน้าตาดี
                                                                         ิ
                                                 ี
                                                                ั
                                        ื
                         ี
                    ื
                  เน้อผ้าท่ใช้ตัดเส้อผ้าและเคร่องประดับท่เขาสวมใส่บนตัวท้งหมดเป็นส่ง
                               ื
                    ื
           ท่ฉันเรียกช่อไม่ถูก ผมเผ้าก็ไม่ได้ปล่อยกระเซิงเหมือนอย่างแต่ก่อนอีก กลับรวบ
             ี
                                                                       ิ
           สูงและสวมหมวกทองเล็กๆ ฝังหยก เชือกถักร้อยหยกสีเหลืองสดห้อยแนบต่งห ู
           ลงมาถึงอก ชุดคลุมยาวสีแดงเข้มมีลายสีเข้มที่มองเห็นไม่ชัดว่าเป็นกลุ่มดอกไม้
                                  ี
           หรือกลุ่มเม¦ ลายปักสีทองท่ด้านหลังคงจะเป็นกิเลนหรือไม่ก็มังกร หยกประดับ
                                                             ิ
                                                                  ั
                   ู่
                                    ิ
             ี
                                              ี
           ท่ห้อยอยบนคอและข้างเอวทุกช้นล้วนประณตงดงามล้าค่า ทุกสงบนตวเขาแสดง
                                                     �
                                                             ่
           ให้เห็นถึงความสูงÈักดิìอันไร้สิ่งใดเทียบของเขาอย่างชัดเจน
                  อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกกลัวว่าเขาจะหันมาจริงๆ ไม่เพียงแต่ต่างกันคนละโยชน์
                      ิ
                                        ั
           ท่าทางสูงÈักดìอยู่เหนือผู้คนของเขาน่นไม่ว่าอย่างไรก็บีบบังคับให้ฉันต้องยอมรับ
           °านะอันต�่าต้อยของตัวเอง ไม่กล้าล่วงเกิน
                                                         ิ
                  แต่ฉัน...ยงอยากให้เขามองเห็นฉน! ฉันเลยอมน้วในปากแล้วเป†าปาก
                                            ั
                          ั
                     ั
                         ึ
           ดังกังวานคร้งหน่ง เสียงของมันดังเกินไปหน่อยจนดึงดูดความสนใจของทุกคน
           พอเขาหันกลับมาฉันก็จ้องมองเขาตรงๆ หวังว่าเขาจะยังไม่ลืมฉัน ในดวงตาของ
                                                ิ
           เขามีความประหลาดใจพาดผ่าน ต่อมาเขาเลิกค้วข้น สุดท้ายเป็นความเดือดดาล
                                                   ึ
           เดือดดาลเป็นอย่างมาก เดือดดาลยิ่งกว่าครั้งนั้นที่ฉันต่อยตีกับเขาเสียอีก
                             ี
                  เห็นฉันแบบน้เขาไม่ยินดีหรือ? ภายในใจรู้สึกเจ็บแปลบเล็กน้อย ฉันจึง
           ก้มหน้าก้มตามองพื้นที่ท�าให้เวียนหัวต่อไป ในขณะนั้นเองเกี้ยวลากก็หยุดลง
   64   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74