Page 56 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 56
เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
54 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1
ื
ื
แล้วฉันจะตายเลยจับคอเส้อฉันไว้แน่นพลางเขย่าไปมาสองทีเพ่อระบายความ
โกรธ จากนั้นมือที่ยกขึ้นสูงถึงค่อยๆ ลดลง
“เจ้าท�ารึ?” เขาชี้เพลิงที่ยังคงโหมลุกไหม้
“ข้าต้องการอินทรีของข้า” ฉันพูด
ฉันต้องการอินทรีของฉัน คุณหนูเฮ่อหลานเอาความไปบอกแก่เบ้องบน
ื
ั
ของนางให้ฉันไม่ได้ เช่นน้นก็ให้ฉันเป็นคน ‘บอก’ เอง ฉันถูกนกน้อยจิกไปหน่ง ึ
ทีก็ท�าให้พวกเขากระวนกระวายอย่างน้นได้ เช่นน้นถ้าห้องท่ฉันพักอยู่เกิดไ¿ไหม้
ั
ี
ั
เล่า?
ั
ี
เย่ยนซานโมโหจนปีกจมูกส่น กรามขบกันจนเป็นสันนูน แทบอยากจะ
ื
ตบฉันให้ตายในฝ†ามือเดียว “ไปจัดการห้องอ่นข้างๆ ให้ว่างและออกไปให้หมด
ทุกคน!”
็
ึ
ั
่
ี
ู
ั
แล้วฉนกได้เข้าไปพกอย่อกห้องหนง โครงสร้างและการประดบตกแต่ง
ั
เหมือนกับห้องที่ถูกเผาทิ้งก่อนหน้า วันรุ่งขึ้นเจ้าเป‰น้อยก็กลับมาอยู่ข้างกายฉัน
ไม่ได้พบกันหลายวันมันก็คิดถึงฉันมากเช่นกัน พอเห็นฉันมันกระพือปีกพ่บพ่บ
ึ
ั
รอบตัวฉันอย่างต่นเต้นจนฉันกินฝุ†นและขนของมันเข้าไป เฮ่อหลานก็มาเช่นกัน
ื
ดูแล้วท่าทางหน้าม่อยคอตกเล็กน้อยไม่สดใสเหมือนยามปกติ พอนางมาถึงก ็
คุกเข่าให้ฉันดังตุ้บ ลูกน้องทั้งสองคนก็คุกเข่าตาม
“ขอแม่นางโปรดเมตตาด้วย แม้ข้าจะ°านะต่าต้อย แต่ดีร้ายอย่างไรก็เป็น
�
ึ
ชีวิตคนชีวิตหน่ง” นางเอ่ยเสียงเย็นจบก็หยัดกายยืนข้นอย่างคล่องแคล่ว แล้ว
ึ
สะบัดฝ†ามือสองทีตบลูกน้องทั้งสองจนล้มลงกับพื้นทันที “หากมีครั้งต่อไปข้าจะ
เลาะกระดูกพวกเจ้าไปเลี้ยงสุนัข!”
ี
�
ฉันมองพวกนางด้วยความต่นตะลึง น้ามันตะเกียงเป็นฉันท่เก็บซ่อนไว้
ื
ี
เพลิงก็เป็นฉันท่วาง ควรเป็นฉันท่โดนฝ†ามือน้นไม่ใช่หรือ ควรเป็นฉันท่คุกเข่าให้
ี
ี
ั
กับพวกนางไม่ใช่หรือ คนพวกน้แท้จริงแล้วเห็นฉันเป็นผู้มี°านะอะไรกันแน่ เพราะ
ี
ฉันคือผู้มีพระคุณของเขา ดังนั้นต่อให้จะเป็นนักโทษก็เหนือกว่าผู้คนทั่วไป เป็น
นักโทษชั้นสูงอย่างนั้นหรือ?
วันเวลาท่มีเจ้าเป‰น้อยและนกกระจอกตัวน้อยสองตัวน้นเป็นเพ่อนช่างม ี
ี
ื
ั
