Page 44 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
42 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1

เขายกมือและเชิดคางขึ้นก่อนเอ่ยว่า “แมนางฉินช่าง...กล้าหาญชาญชัย
่
กว่าสตรีทั่วไปนัก”
ี
ี
�
บนหลังมือเขามีรอย¿ันท่ถูกฉันกัด ท่คางก็ถูกฉันต่อยเสียจนเขียวช้า ฉัน
ไม่ได้เจตนาพาลเอะอะโวยวาย หากจะโทษก็โทษท่พวกเขาไม่ยอมให้ฉันพาเจ้า
ี
ี
ี
ี
ต้าเฮย เส่ยวไป‰ และเส่ยวฮุยมาด้วย มีทหารคุ้มกันและข้ารับใช้ท่มีอานุภาพ
เกรียงไกรเช่นน้ แค่เÈษอาหารเหลือๆ ก็สามารถเล้ยงพวกเจ้าต้าเฮยให้มีชีวิต
ี
ี
อยู่รอดได้แล้ว ถ้าเห็นฉันเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต ‘เขา’ จริง ท�าไมค�าขอเล็กๆ
แบบนี้ถึงไม่สามารถสนองให้ฉันได้?
“ขอบคุณ” หากไม่มีเขาคอยพูดแทนฉัน เกรงว่าแม้แต่เจ้าเป‰น้อยก็คงไม่
อาจพามาด้วยได้

เขาย้มบางแล้วส่ายหน้า มองดูภูเขาท่อยู่ไกลออกไปทางนอกหน้าต่าง
ี
ิ
ด้านหลัง เอ่ยแผ่วเบาว่า “เหมือนว่าแม่นางจะไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรนัก”
ี
ใช่แล้ว ฉันไม่ใส่ใจ ไม่ใส่ใจว่าก�าลังไปกับใคร ไม่ใส่ใจว่าไปท่ไหน และ
ไม่ใส่ใจว่าวันหน้าชีวิตจะเป็นอย่างไร ต่อให้เลวร้ายมันจะเลวร้ายได้สักเพียงใด
�
ี
กันเล่า มนุษย์เราก็เหมือนจอกแหนท่ลอยน้า อยู่ในทุกสภาพแวดล้อมได้อย่าง
สบายใจ ที่ฉันต้องการก็แค่มีชีวิตอยู่ต่อไป
ในตอนท่ก�าลังสะลึมสะลืออยากนอน ด้านหลังก็มีเสียงเกือกม้าเร่งรีบ
ี
ดังตามมา มันดังใกล้เข้ามาเร่อยๆ ฉันจึงอดย่นÈีรษะออกไปดูไม่ได้ และก็พบ
ื
ื
ี
ั
ทหารม้าหลายร้อยนายควบม้าตะบึงมา เป็นทหารคุ้มกันคณะเดินทางน้น่นเอง
มิน่าเล่าฉันถึงเห็นแค่ไม่กี่สิบคนตามมาเท่านั้น ที่แท้กองก�าลังใหญ่ยังรั้งอยู่หลัง
ี
ั
ุ
ขบวน ท้งคนและม้าว่งควบหอบเอาฝุ†นดินตลบ¿‡ง ในขณะท่ฉันเตรยมจะหดÈีรษะ
ิ
ี
กลับเข้ามา ทันใดนั้นก็เห็นควันหนาทึบลอยไล่หลังมาจากที่ไกลๆ นั่นมันทางที่
มุ่งไปในต�าบลนี่!
“เกรงว่าจะเป็นบ้านใดบ้านหน่งเกิดเพลิงไหม้เสียแล้ว” มือใหญ่ดึงฉัน
ึ
กลับเข้ามาแล้วปลดผ้าม่านลงเพื่อบดบังด้านนอกหน้าต่าง
ื
ฉันรู้สึกได้รางๆ ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ขณะท่คิดจะลงจากรถเพ่อด ู
ี
ี
สาเหตุกลับถูกคนในรถกดบ่าเอาไว้ท�าให้ขยับไม่ได้แม้แต่น้อย อยู่ๆ คนคนน้ก็ม ี