Page 41 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 41

ี
                                                                     ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 39
                                                          ี
           ถึงไม่อยู่ในบ้าน พวกมันกลัวเป็นเหมือนกันหรือ? ฉันก็รู้สึกกลัวนิดหน่อยเช่นกัน
                  ดวงตาของคนเราสามารถเป็นมีดดาบได้ ไม่ว่าผู้คนในต�าบลพวกนั้นจะ
           ดุรายน่ากลัวอย่างไร ดวงตาของพวกเขาอยางมากที่สุดก็เป็นแค่มีดตัด¿„น นาน
             ้
                                             ่
                   ื
                          ื
           วันเข้าก็ท่อแล้ว เม่อมองมาฉันก็ไม่รู้สึกเจ็บไม่รู้สึกคัน ท่าทางของผู้อาวุโสไม่ได้
                                      ี
           โหดร้ายน่ากลัว เพียงแต่มองมาท่ฉันด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ทว่าฉันกลับรู้สึกว่า
            ั
           น่นคือดาบอาบยาพิษร้ายแรงท่แค่สัมผัสก็ท�าให้หัวใจเป็นอัมพาต หลอดเลือด
                                    ี
           ถูกปดและเลือดแข็งตัว ถึงกับท�าให้เสียชีวิตเพราะหายใจล�าบาก ขอเพียงขยับ
           เล็กน้อยดาบนั่นก็จะบั่นคอคุณขาด
                  “เจ้าคือ สตรีผู้มาพร้อมแมลงบน¿‡า?”
                  ท่าทางพออกพอใจในค�าพูดท�าให้ฉันชะงักงันไป ผ่านไปนานพอสมควร

                         ี
           ถึงค่อยเข้าใจว่าท่เขาถามหมายถึงอะไร ฉันเลยพยักหน้า สตรีผู้มาพร้อมแมลง
                     ี
                       ี
                                  ี
                                                       ึ
           บน¿‡า คนท่น่เรียกฉันแบบน้ เจ็ดปีก่อนฉันปรากฏตัวข้นในต�าบลพร้อมกับฝูง
                                 ั
            ั
           ต๊กแตนบินเต็มท้อง¿‡า ดังน้นพวกเขาจึงเรียกฉันว่าสตรีผู้มาพร้อมแมลงบน¿‡า
           มีความหมายประมาณว่าตัวหายนะ ตัวซวย
                  “เก็บข้าวของและตามพวกเราไป”
                                   ้
                                  ู
                                   ั
                                                                        ี
                                                                  ิ
                                      ี
                                                                        ่
                            ึ
                  ฉันเงยหน้าข้นมองดทงส่คนและเข้าใจในทันทีว่าฉันไม่มีสิทธìใดๆ ทจะ
                                             ึ
           เอ่ยว่า ‘ไม่’ ส่วนเขาเพียงแค่มองฉันแวบหน่ง ในดวงตาเหมือนว่าจะมีความขัดขืน
           เล็กน้อย หลังจากน้นก็หันหน้าหนีด้วยสีหน้าเย็นชา วางตัวเฉยเมยเหมือนกับว่า
                           ั
           ก�าลังพูดถึงเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเขา
                                                     ี
                  ตามพวกเขาไป ท�าไมต้องเสนอค�าขอพรรค์น้ด้วย ซาบซ้งท่ฉันช่วยชีวิต
                                                                ี
                                                              ึ
           เขา? จะใช่แบบนี้จริงๆ รึ...
                  “แม่นางมีนามว่าอะไร” ชายที่อยู่ด้านข้างเขาถามขึ้นท�าลายความเงียบ
                  “นาม...” ฉันงุนงงเล็กน้อย
                                               ื
                  สตรีชุดสีเขียวเอ่ยหยอกล้อว่า “ไม่มีช่อ? สตรีผู้มาพร้อมแมลงบน¿‡าคง
           จะไม่ใช่ชื่อของเจ้าหรอกนะ”
                                              ั
                            ู
                                                                        ั
                                  ู
                  “ฉิน...ฉินซซ” ฉินซูซ ไม่มใครเรียกมนมาหลายปีแล้ว และอกไม่นานฉน
                          ู
                                      ี
                                                                ี
           เองก็คงจะลืมมันเช่นกันกระมัง
   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46