Page 37 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 37
ี
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 35
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ั
ิ
ื
ี
�
ค่าตอบแทนหนักหนานัก น้ามันตะเกียงท้งกาของฉันและเส้อผ้าท่ดีท่สุดสามช้น
ี
ของฉัน! น้ามันตะเกียงกาน้นต้องใช้เหรียญทองแดงสามสิบพวง และนอกจาก
�
ั
เสื้อผ้าสามชิ้นนั่นฉันก็ไม่มีเสื้อผ้าที่สามารถสวมออกไปข้างนอกได้อีกแล้ว!
“¿„น!” ฉันกัด¿ันแล้วเอ่ยว่า “ข้าบอกให้เจ้าจุดคบเพลิงไม่ใช่หรือ?” พอ
โกรธขึ้นมาฉันกลับพูดจาคล่องแคล่ว
เขามองฉันแวบหนึ่งอย่างเกียจคร้านแล้วหมุนตัวกลับเข้าบ้าน
ี
ฉันรู้ว่าจุดคบเพลิงจ�าเป็นต้องใช้เวลา แต่ฉันรอได้น่ ฉันสามารถยืนหยัด
�
ื
รอต่อไปได้อีกครู่หน่งจริงๆ นะ ฮือ...น้ามันตะเกียงของฉัน เส้อผ้าของฉัน ไป
ึ
หมดแล้ว ฉันต้องขึ้นภูเขาไปเก็บ¿„นเพื่อแลกเงินตอนนี้เลยไหม?
ื
ี
�
ฉันจับเส้อผ้าท่ชุ่มน้ามันตะเกียงข้นมาดม มันเหม็นจนดมไม่ได้ แถมยัง
ึ
ได้กล่นอีกกล่นจางๆ ด้วย เม่อดมไปดมมาก็พบว่ามันคือผมท่ไหม้เกรียมของฉัน
ี
ิ
ิ
ื
เขาคงไมได้ตั้งใจสินะ? ในเมื่อเขาสามารถเตะมันถูกหน้าผากและก้นของหมาป†า
่
ตัวน้นได้อย่างแม่นย�า จะเตะไม่ให้ถูกฉันก็คงท�าได้น่นแหละ หรือต้องบอกว่าเขา
ั
ั
จงใจเผาผมฉันจนหมดหัวก็คงท�าได้? ช่างเถอะ ไหม้แล้วก็ไหม้ไป ตอนนี้เรื่องที่
ส�าคัญอีกเรื่องคือ ฉันอยากถ่ายเบา
“นี่! เหตุใดเจ้า...” เขาวิ่งออกมาอีกท�าไมกัน
“เข้าบ้านไป”
“ข้า ข้าจะ...”
“อะไร?” เขาถามอย่างหงุดหงิด
ฉันไม่ตอบ ฉันอยู่ข้างห้องน�้าเขาคิดว่าฉันควรจะท�าอะไรล่ะ
คราวนี้เขาถึงค่อยเห็นชัดขึ้นว่าฉันก�าลังคลายกางเกงจึงรีบเดินออกห่าง
แล้วมองไปยังทิÈทางที่หมาป†าเพิ่งวิ่งหนีไปเมื่อครู่พร้อมกับเอ่ยว่า “เร็วหน่อย”
ั
เขาก�าลังยืนเฝ‡าระวังให้ฉันหรือ ก�าลังเป็นห่วงฉันใช่ไหม? ฉับพลันน้น
ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นหล่งไหลเข้ามาภายในใจ ค่าคืนอันเหน็บหนาวน้ฉันไม่รู้สึก
ี
�
ั
หนาวแม้แต่น้อยแล้ว
แต่ทว่า...เกลียดจริงๆ เลย เขายืนอยู่ตรงนี้ฉันฉี่ไม่ออก
