Page 35 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 35

ี
                                                                     ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 33
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                          ี
           มีแค่ตัวนี้ตัวเดียว หรือว่าด้านหลังของมันยังมีเพื่อนตามมาด้วย
                  ฉันคว้าพล่วเหล็กแล้วร้องค�ารามพร้อมพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ส�าหรับ
                          ั
                              ี
           เจ้าพวกหมาป†าพรรค์น้คุณอย่าได้คิดท่จะท�าสงครามแบบป‡องกัน มันมีความ
                                           ี
                                ้
                                                                       ี
                       ุ
           อดทนและกลยทธมาทาใหปณธานและพลงของคณหายไป หากมแคมนตวเดยว
                         ์
                                                                    ั
                             �
                                            ั
                                                              ี
                                                 ุ
                                                                  ั
                                                                 ่
                                   ิ
                                                                    ั
                                      ั
                                ี
           ฉันควรลงมือจัดการก่อนท่มันจะต้งตัวทัน แต่ถ้าพวกมันมีเป็นฝูง เช่นน้นฉันก ็
           เป็นเพียงเนื้อบนเขียง ฉันพุ่งเข้าไปแบบนี้ก็แค่ตายเร็วหน่อยเท่านั้น
                  “ไป...! ไป...! แฮ่...! แฮ่...!”
                  ฉันส่งเสียงค�ารามจากล�าคอเลียนแบบสัตว์ป†า เสียงดุดันขึ้นและองอาจ
           ห้าวหาญข้นเร่อยๆ เสียงท่องอาจห้าวหาญน้บีบให้มันถอยหลังไปสามฉ่อ  Áѹ
                                                                    ื
                                 ี
                       ื
                                               ี
                                                                     5
                    ึ
                                         ื
                                                                        ื
                                           ี
           คงคิดไม่ถึงแน่นอนว่าจะมาเจอกับเหย่อท่ไม่กลัวมันเลย มันอาจก�าลังคิดว่าเหย่อ
                                                            ็
           ท่ไม่หวาดกลวมันแม้แต่น้อยคนน้ บางทีอาจเก่งเป็นอย่างย่งกได้ พอค�ารามไป
                                      ี
                      ั
             ี
                                                          ิ
                                                            ั
           ค�ารามมาฉันก็รู้สึกราวกับว่าล�าคอจะฉีกขาด แก้วหูเกือบถูกส่นสะเทือนจนแตก
                                                       ่
           เช่นกัน แตฉันจะหยุดไมได้ แคหยุดพักสักวินาทีหรือแคทันทีที่ฉันถอย กรงเล็บ
                              ่
                    ่
                                    ่
           และ¿ันของมันจะมาทักทายทันที
                  ฉันกวัดแกว่งพล่วเหล็กขยับต้อนไปทางมัน เม่อเห็นแสงสีขาวบนคมพล่ว
                                                                         ั
                                                     ื
                               ั
                                                                 ี
           มันก็อดท่จะถอยหลังไปอีกสองก้าวไม่ได้ พล่วเหล็กเล่มน้ไม่ใช่เล่มท่ปกติฉันใช้
                                               ั
                   ี
                                                         ี
           ขุด แต่เป็นอาวุธส�าหรับป‡องกัน ฉันลับคมพล่วให้คมเหมือนมีด ขอเพียงมันกล้า
                                               ั
           กระโจนเข้ามาด้านหน้าเสมอกับคมมีดย่อมตัดล�าคอของมันขาดได้แน่นอน หาก
                                                ื
           มันอ้อมกระโจนมาจากด้านข้าง ต่อให้การเคล่อนไหวของมันจะเร็วเพียงใด แค่
           สะบัดด้ามจับยาวๆ มันก็อย่าได้หวังจะเข้าใกล้ฉันในรัÈมีหนึ่งร้อยแปดสิบองÈา
           ไม่ผิด ฉันไม่มีทางแพ้ให้กับมัน แค่ต้องสงบนิ่ง อย่ากลัว!
                               ั
                           ี
                  เสียงขยับท่ดังสน่นท�าให้คนในห้องตกใจต่น โชคดีอย่างย่งท่เขาไม่ใช่คน
                                                                 ี
                                                              ิ
                                                   ื
           บุ่มบ่ามโง่เขลา และก็ไม่ได้กระโจนออกนอกประตูมาตรงๆ แต่เคาะบานหน้าต่าง
           ดึงดูดความสนใจของฉันแทน
                  “จุดตะเกียง ไม่ จุดคบเพลิง! แท่งจุดไ¿อยู่บนหัวเตียง!” ฉันตะโกนเสียง
           5  1 ฉื่อ ประมาณ 30 เซนติเมตร
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40