Page 30 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 30

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
          28 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1

          ฉัน
                         ี
                                                    ี
                “บ้านหลังน้...เจ้า...เจ้าก็อยู่ด้วย...เจ้าก็มีหน้าท่ซ่อม...ซ่อมแซมเช่นกัน...”
          ฉันพูดติดๆ ขัดๆ จบใบหน้าก็แดงเรียบร้อยแล้ว
                                    ้
                                                               ื
                                                            ่
                เหนอคาด เขาหยดกายขนสวมเสอผาถงเท้ารองเท้าอยางเชองช้า และ
                                           ้
                                                               ่
                    ื
                              ั
                                             ้
                                           ื
                                    ึ
                                                ุ
          ที่ยิ่งท�าให้ฉันประหลาดใจคือ เขาเชื่อ¿ังค�าพูดของฉัน หยิบค้อนบนพื้นขึ้นมา
                “ที่ไหน?” เขาถาม
                ฉันรีบบอก “ข้าท�าเอง เจ้า...เจ้าคอยช่วย”
                                        ั
                ตอนน้นท่แบกเขา เขาท้งผอมท้งบอบบาง ฉันเลยเห็นเขาเป็นเด็กคนหน่ง
                                                                       ึ
                                   ั
                     ั
                        ี
                              ึ
          ใครจะไปคิดว่าพอเขายืนข้นมาตัวกลับเท่าบ่าของฉัน ไม่ว่าจะพูดอย่างไรเขาก็เด็ก
          กว่าฉัน งานอันตรายปีนขึ้นหลังคาพรรค์นี้ให้ฉันท�าจะดีกว่า
                          ี
                    ั
                คนท้งสองท่สร้างบ้านให้ฉันเป็นนายท่านขุนนางส่งมา ไม่อย่างน้นไม่ม ี
                                                                   ั
                                                        ึ
                                       ั
                                            ั
          ทางมีใครสมัครใจแน่นอน หลังจากน้นมาท้งสองคนคนหน่งถูกจับไปเป็นทหาร
                                ึ
          ตอนออกไปข้างนอก คนหน่งท�าผิดก®หมายตายอยู่ในห้องขัง เพราะเหตุน้ผู้คน
                                                                    ี
                                                                 ี
                                 ู
                                 ้
                                                 ี
                                                   ู
                                              ั
                                                 ้
                                                    ั
                                                            ่
                                                    ้
                                       ั
                       ื
                          ่
                       ่
                    ่
                    ิ
                             ่
                             ิ
             �
          ในตาบลเลยยงเชออยางยงว่าผใดสัมผสบ้านหลงน ผ้นนจะต้องไมตายด แน่นอน
          ว่าไม่มีใครซ่อมบ้านให้ฉันอีกต่อไป โชคดีท่หลายปีน้ฉันท�าจนคุ้นชินแล้วและม ี
                                            ี
                                                   ี
                                                             ี
                                            ื
                                                      ื
          ทักษะหลายอย่าง ท้งซ่อมประตู อุดก�าแพง ร้อแผ่นกระเบ้องพวกน้ไม่ยากส�าหรับ
                         ั
          ฉัน
                เม่อวานฉันเจอว่าแผ่นกระเบ้องตัวหงายสองสามแผ่นถูกมอดเจาะไชจน
                  ื
                                       ื
          เสียหายแล้ว เดิมทีไม่อยากไปสนใจมัน รอมันพังค่อยเปล่ยนยังไม่สาย ทว่าพอ
                                                       ี
          คิดว่าตอนนี้ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวที่อาÈัยอยู่ในบ้าน อย่างนั้นก็โอ้เอ้ไม่ได้แล้ว
                                                    ึ
                ปากฉันคาบค้อนเหล็ก มือและขาท้งสองปีนข้นชายคาบ้านไปตามยอด
                                            ั
                           ึ
          เสา จากน้นปีนป†ายข้นหลังคาอย่างคล่องแคล่วโดยห้อยโหนกับคานสองสามท
                  ั
                                                                        ี
                                                       ึ
                                                          ี
          เม่อนานมาแล้วน้องชายหัวเราะเยาะฉันว่าเป็นพวกสมองท่มเก่ยวกับกีÌา เห็นท ี
           ื
          หลายสิ่งหลายอย่างใช่ว่าจะท�าไม่ได้ พอท�ามากเข้าก็จะช�านาญไปเองเช่นกัน
                                                              ั
                                                                   ั
                                    ื
                                               ั
                ฉันเหยียบบนแผ่นกระเบ้องตัวหงายท่ยงสมบูรณ์ดีอย่างระมดระวง แล้ว
                                              ี
                                                                     ้
                                                              ็
                                                       ่
                                         ่
                     ั
                                           ี
                                         ี
                            ึ
                                 ้
                                     ั
                            ้
          แกะกระเบองตวครอบขนวางซอนกนในททมนคง จากนนคอยใช้เหลกปลายคอน
                  ้
                                                     ั
                                                     ้
                                            ั
                                           ่
                  ื
                                            ่
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35