Page 36 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 36

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
          34 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1

          ´Ñ§
                                                                ึ
                หมาป†าตรงหน้าก็เห็นเขาแล้วเช่นกัน มันก้าวมาข้างหน้าหน่งก้าวแล้ว
          ค�ารามเสียงต�่าด้วยความกระวนกระวายใจขึ้นมา

                “ไป...!”
                ฉันยกพล่วเหล็กข้นแล้วกระทุ้งโคลนท่ใต้ฝ†าเท้าของมันอย่างแรงทันท
                               ึ
                        ั
                                               ี
                                                                        ี
          จากน้นขุดดินกองหน่งสาดไปตรงหน้ามัน ฉันแค่ถือโอกาสข่มพละก�าลังของมัน
              ั
                          ึ
          ไม่กล้าเปดฉากโจมตีจริงๆ เพราะรู้ว่าพอเปดฉากต่อสู้แล้วหมาป†าจะไม่ลังเลและ
                                                        ั
              ั
          กลวหวหดอกต่อไป จวบจนเหย่อกลนลมหายใจสดท้ายมนถึงจะถอยทพกลับ
                                                                   ั
                   ี
                                                  ุ
                                   ื
                                       ื
            ั
          ฉันยินยอมเป็นเสือดาวดีกว่าที่จะเป็นหมาป†า
                          ี
                                                            �
                                                    ั
                                 ั
                                 ่
                                   �
                                                           ็
                             ู
                                                        ั
                พอเจ้าตาเขยวถกพลวทาให้ตกใจจนถอยกลบไปฉนกคารามพร้อมกบ
                                                                      ั
          กวัดแกว่งพลั่วในมือต่อ เสียงก็แหบแล้ว แขนก็เมื่อยแล้ว ทว่าคนที่จุดคบเพลิง
          นั่นยังไม่ออกมา ฉันจึงอดที่จะก่นด่าอยู่ในใจไม่ได้ ไปคลอดลูกเรอะ!
                       ี
                                                           ี
                                            ั
                ในขณะท่ฉันเป็นฝ†ายถูกบีบให้ถอยน่นเอง ลูกกลมๆ ท่ให้ความรู้สึกร้อน
                                    ั
                                                             ั
                                                                       ู
                                                               ี
                                                                  ่
                                                                  ิ
                                                       ี
                                              ุ
                                          ี
                                                  ้
                                                       ๊
                                                   ั
                         ั
                 ู
                       ็
                     ึ
                           ่
          แผดเผาลกหนงกพดผานบ่าของฉนไป เสยงลกไหมดงเปรยะๆ ยงมกลนผมถก
                     ่
                             ี
                                                 ั
          เผาอีกด้วย ลูกไ¿กลมท่มีขนาดเท่าลูก¿ุตบอลน่นถูกเตะตรงเข้าหน้าผากของ
          หมาป†าตาสีเขียวพอดี หมาป†าเป็นสัตว์ที่กลัวแสงไ¿เป็นอย่างยิ่ง มันไม่กล้าเข้า
                        ื
                                                                  ี
                            ิ
          มาใกล้ในรัÈมีสิบฉ่อ ย่งไม่ต้องพูดถึงว่าถูกลูกไ¿กลมแปลกประหลาดท่ลอยมา
               ี
                                                             ิ
                   ิ
          แบบน้เผาค้วและหนวด มันรีบหมุนตัวว่งหนีด้วยความหวาดกลัวย่งในทันที ทว่า
                                        ิ
                                      ี
             ิ
          มันว่งไปได้ไม่ก่ก้าวก็มีลูกไ¿ยิงเข้าท่ก้นของมันอีก เสียงเห่าหอนด้วยความกลัว
                     ี
                                                    ี
          อันน่าเÈร้าสลดน่นแม้แต่ฉันยังทน¿ังไม่ได้ ดูท่าชีวิตน้มันคงไม่มีความคิดกล้าท ี ่
                       ั
          จะแตะต้องบ้านหลังเล็กนี่อีกต่อไปแล้ว รอดแล้วสินะ
                                               ื
                       ั
                                     ี
                              �
                ฉันใช้พล่วเหล็กค้ายันขาท่อ่อนแรง เม่อหันไปก็พบว่าวีรบุรุษของพวก
          เรายังคงเตรียมจุดไ¿ลูกที่สามจึงรีบยับยั้งไว้ เก็บไว้ใช้คราวหน้า อย่าสิ้นเปลือง
          àÅÂ
                “นั่น...ท�าอย่างไร?”
                                                                 ั
                                                     ื
                ฉันเป†าแท่งจุดไ¿แล้วส่องไปท่ลูกกลมๆ น่น เม่อเพ่งมองดีๆ น่นมัน น่น
                                                 ั
                                                                       ั
                                       ี
                                   ี
                                ิ
              ื
                                       �
                         ี
          มันเส้อผ้าของฉันน่! ยังมีกล่นน้อีก น้ามันตะเกียง! แม้จะไล่หมาป†าไปแล้ว แต่
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41