Page 26 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 26
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
ุ
่
ี
ั
ขนาดใหญ่ซ่งอยู่ไกลออกไปหน่อยในจังหวัดข้างเคียง เพราะเป็นห้างสรรพสินค้า ท่น่นจึง
ึ
มีครบครันทุกอย่าง
คุโรเคยคิดว่าท่แถวน้ไม่มีร้านอาหารคู่แข่งเลยน้นเป็นเพราะว่ายังเป็นจุดท่ไม่ม ี
ั
ี
ี
ี
ี
ี
ใครรู้จักมากนัก แต่อันท่จริงมันมีเหตุผลชัดเจนท่ไม่มีใครอยากมาเปิดร้านอาหารแถวน ี ้
ต่างหาก
“อย่างที่พี่เขาว่า ฉันคงคิดอะไรตื้นไปจริงๆ”
ึ
ึ
่
ี
ุ
ี
่
์
่
ี
เพราะคุโรเติบโตข้นมาอยางเรยบง่ายในชนบททมแต่มนษยคร่งหมาปาและจดจ่อ
กับการท�าอาหารมาตลอด เขาจึงไม่คุ้นเคยกับสังคมโลกภายนอกมากนัก
ี
ื
“เป็นแค่ค�าแก้ตัวเท่าน้นแหละ พวกพ่ๆ ก็ท�างานภายใต้เง่อนไขแบบเดียวกันน่นา”
ั
ี
ิ
คุโรถอนหายใจขณะเดินกลับเข้าไปในร้าน ภายในร้านร้างผู้คนย่งดูกว้างขวาง
แสงไฟที่ส่องสว่างกลับยิ่งชวนให้รู้สึกเศร้า
ั
เขาเรมลงมอเกบภาชนะต่างๆ ลงจากโตะและล้างทาความสะอาด จากนนจด
่
ิ
�
็
ื
ั
้
เตรียมสิ่งต่างๆ เพื่อเปิดร้านในวันรุ่งขึ้น
�
่
ี
ิ
ุ
ั
่
ี
่
ั
ิ
ุ
ี
วตถดบอาหารทใช้ภายในร้านจะถกนามาส่งทกวนโดยญาตทเป็นพ่อค้า ทจรง ิ
ู
ื
ั
แล้วบางคร้งคุโรก็อยากจะไปเลือกซ้อท่ตลาดด้วยตัวเองเหมือนกัน แต่ท�าแบบน้นคนเดียว
ี
ั
ี
ั
ึ
ี
ไม่ไหวจริงๆ ถึงอย่างน้นวัตถุดิบท่ได้มาจากพ่อค้าก็มีคุณภาพดีคงท่และราคาถูก ซ่งนับ
ว่าเป็นข้อดี
แม้แต่ในวงสังคมของมนุษย์ครึ่งสัตว์ สายสัมพันธ์ในหมู่หมาป่าด้วยกันเองก็ยัง
แน่นแฟน แม้กระทั่งเรื่องการจัดซื้อจัดหาสินค้าต่างๆ ก็ยืดหยุ่นได้เสมอเมื่อเป็นญาติกัน
ดังนั้นคุโรจึงเป็นคนหนุ่มที่เปิดร้านอาหารของตัวเองได้โดยไม่ต้องใช้เงินทุนมากมายอะไร
“โชคดีจริงๆ เลยนะเราเนี่ย ทั้งที่ตัวเองยังอ่อนหัดแท้ๆ”
ั
ี
ั
ท้งพ่อแม่ท้งพ่ชาย รวมไปถึงปู่ย่าตายายและพ่น้องของพ่อแม่ ทุกคนต่างอุตส่าห์
ี
หาเหตุผลต่างๆ นานาเพื่อเดินทางมาร้านอาหารที่อยู่แสนไกลแห่งนี้
22
