Page 24 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 24
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
่
ุ
ร้านไปเปิดที่อื่นก็ได้ ถึงตอนนั้นพวกฉันจะช่วยออกทุนให้เอง”
ท้งอิจิโรและซาบุโรมีเงินเดือนสูงมาก แถมชิจิโรท่ท�างานเป็นดีลเลอร์อยู่ในบริษัท
ี
ั
ั
หลักทรัพย์ยังคอยดูแลทรัพย์สินของท้งคู่ให้เป็นการส่วนตัวด้วย ดังน้นทุกคนจึงมีฐานะ
ั
ึ
�
ร่ารวยกันแล้วในวัยสามสิบกว่าๆ แค่เปิดร้านอาหารเล็กๆ สักแห่งหน่งก็คงท�าได้สบายๆ
ี
ั
“ฉันดีใจนะท่พวกพ่ว่าอย่างน้น แต่ฉันรับความช่วยเหลือจากครอบครัวไปตลอด
ี
ไม่ได้หรอก ฉันต้องท�าอะไรด้วยตัวเองบ้าง”
“มันก็ใช่ แต่ในยามคับขันจริงๆ นายยังขอความช่วยเหลือจากพวกฉันได้นะ”
อิจิโรเอื้อมมือไปหาคุโรที่นั่งอยู่ฝังตรงข้ามกับที่นั่งส�าหรับลูกค้าแล้วลูบหัวเบาๆ
เพราะอายุห่างกันตั้งสิบสองป พวกเขาจึงเป็นพี่น้องที่สนิทสนมกันเหมือนพ่อกับลูก
“อื้อ ขอบคุณครับ”
ั
หลังจากน้นอิจิโรกับซาบุโรก็กินขนมหวานแถมยังขอเติมเพ่มด้วย แน่นอนว่า
ิ
ี
ี
พวกเขาจ่ายค่าอาหาร ทีแรกคุโรปฏิเสธไปว่าเราเป็นพ่น้องกัน พ่ช่วยออกแค่ค่าวัตถุดิบ
ก็พอแล้ว แต่อิจิโรบอกว่า “ถ้ายังคิดแบบน้นนายเปิดร้านอาหารไม่รอดหรอกนะ” สุดท้าย
ั
คุโรจึงคิดค่าอาหารพี่ชายทั้งสองคนตามปกติ
“อาหารฝมือนายยังอร่อยเหมือนเดิม ขอบใจนะ ไว้พวกฉันมาใหม่ เดือนหน้าจะ
พาพ่อกับแม่แล้วก็คุณปามาหาด้วย”
ตอนนี้ดึกมากแล้วพวกพี่ชายจึงลุกจากที่นั่งหลังจากดื่มกาแฟหลังอาหารเสร็จ
“ขอบคุณครับ แต่ไม่ต้องฝนนะ พวกพี่งานยุ่งกันอยู่แล้วด้วย”
“ไม่ได้ฝนอะไรหรอก เพราะอาหารฝมือนายมันอร่อย พวกฉันถึงได้มากินไงล่ะ”
อิจิโรบอก ซาบุโรเสริมต่อด้วยรอยย้มว่า “ได้กินข้าวฝมือนายก็มีแรงลุยงานต่อ
ิ
ไปทั้งสัปดาห์นี้แล้วล่ะ” จากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกันขึ้นรถแล้วขับกลับบ้านใครบ้านมัน คุโร
ยืนมองส่งพวกเขาจากหน้าร้านจนกระทั่งลับสายตาไป
ี
บนทางหลวงท่ตัดผ่านหน้าร้านมีไฟถนนส่องสว่าง แต่ละดวงเรียงรายโดยห่าง
20
