Page 23 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 23
KONAKA DAIZU
ี
ท่ต้งร้านอาหารแห่งน้เคยเป็นร้านกาแฟท่ด�าเนินการโดยญาติห่างๆ ของคุโร เขา
ั
ี
ี
ั
รับช่วงต่อมาในสภาพเดิมแบบฟรีๆ ท่ท�าแบบน้นได้ก็เพราะร้านน้อยู่ในเขตชุมชนมนุษย์
ี
ี
ึ
ึ
คร่งสัตว์ซ่งมีสิทธิประโยชน์ทางภาษีคือ ไม่ต้องเสียภาษีการรับให้ เม่อมีการโอนกรรมสิทธ ิ ์
ื
5
อสังหาริมทรัพย์ระหว่างมนุษย์ครึ่งสัตว์
การซ่อมแซมปรับปรุงร้านส่วนใหญ่คุโรก็เป็นคนท�าเอง จึงไม่มีหน้สินหรือเงิน
ี
ลงทุนอะไรที่จะเสียไปจากการปิดร้าน
ี
ท่ด้านในสุดของร้านมีสวนด้านหลังด้วย คุโรปรับปรุงพ้นท่ตรงน้นให้กลายเป็น
ั
ี
ื
ี
ื
ี
ท่พักอาศัย เป็นห้องเล็กๆ ท่เม่อวางเตียงกับของใช้ส่วนตัวต่างๆ เข้าไปก็เต็มหมดแล้ว
แต่ก็เพียงพอส�าหรับการใช้เป็นที่หลับนอน แม้เป็นห้องที่เล็กและแคบแต่ก็มีห้องอาบน�้า
เล็กๆ ในตัว คุโรจึงไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน
อาหารการกินก็สามารถหาได้ในร้าน...ซึ่งต้องบอกว่ามีเหลือกินมากเกินไปด้วย
ซ�้า ส่วนค่าใช้จ่ายในชีวิตประจ�าวันก็มีแค่ค่าสาธารณูปโภคพื้นฐานเท่านั้นเอง
คโรคาดการณ์ไว้อย่แล้วว่า ไม่ว่าอย่างไรในช่วงแรกรายรับของร้านกต้องตดตัว
ิ
ู
็
ุ
ี
ึ
แดง เขาจึงออมเงินจากการท�างานในร้านอาหารก่อนหน้าน้เอาไว้ด้วย ถ้าตลอดหน่งปน ี ้
ั
ยังไม่มีรายรับมากพอ ร้านก็คงพอไปต่อได้ด้วยเงินออมส่วนน้น แต่หากเขายังไม่สามารถ
แก้ไขวิกฤตนี้ได้อีก ปหน้าร้านอาหารแห่งนี้คงต้องปิดตัวลง
“แต่ก็นะ ไหนๆ ก็เปิดร้านมาแล้ว ยังไงนายลองท�าทุกอย่างเท่าที่จะท�าได้ดูก่อน
แล้วกัน”
ี
อิจิโรพูดด้วยท่าทีสบายๆ ซาบุโรจึงสนับสนุนค�าพูดของพ่ชายด้วยการพูดต่อว่า
ใช่ๆ
ื
็
ิ
ิ
่
“ถ้าไมไหวจรงๆ ค่อยกลบไปท�างานในร้านอาหารอ่นเหมอนเดมกได้ หรอจะย้าย
ั
ื
ื
5 ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาที่เรียกเก็บจากการที่บุคคลธรรมดาได้รับทรัพย์สินโดยเสน่หา
19
