Page 18 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 18
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
่
ุ
คุมน้าหนัก ท�าให้มีมนุษย์คร่งสัตว์กินพืชหนุ่มสาวท่รับประทานอาหารวีแกนอย่างเข้มงวด
ี
ึ
�
เพิ่มมากขึ้น
แต่แม้จะมีวัฒนธรรมอาหารอย่างท่ว่ามา ความรู้สึกไม่ชอบมนุษย์และมนุษย์คร่ง ึ
ี
สัตว์กินเนื้อก็ฝังรากลึกและยังหลงเหลืออยู่ในสังคมของมนุษย์ครึ่งสัตว์กินพืชอยู่ดี
แน่นอนว่ามีอีกหลายคนท่ไม่ได้คิดอย่างน้น แต่ต่อให้ในปัจจุบันมนุษย์และมนุษย์
ั
ี
คร่งสัตว์จะอาศัยอยู่ร่วมกันและไปมาหาสู่กันข้ามเขตของเผ่าตัวเองได้แล้ว ช่องว่างในความ
ึ
สัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ครึ่งสัตว์กินเนื้อกับมนุษย์ครึ่งสัตว์กินพืชก็ยังไม่หายไปไหน
ั
ื
ี
ึ
“ถึงอย่างน้นมนุษย์กับมนุษย์คร่งสัตว์ท่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ก็ไม่ได้ใส่ใจเร่องน ี ้
หรอก ความคิดแบ่งแยกระหว่างสัตว์กินเน้อกับสัตว์กินพืชน่ะ ไม่ว่าจะประเทศไหนทวีป
ื
ไหนก็ยังฝังรากลึกอยู่ดีนั่นแหละ”
ื
“ไอ้เร่องแบบน้เน่ย มนุษย์คงไม่เข้าใจหรอกม้ง ยังไงซะมนุษย์ก็เป็นประชากรกลุ่ม
ี
ั
ี
ใหญ่กว่า พวกเราน่ะมันชนกลุ่มน้อย เห็นว่ารวมจ�านวนประชากรมนุษย์คร่งสัตว์ท้งโลก
ึ
ั
แล้วยังไม่ถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ด้วยซ�้า ดังนั้นคนที่ครองโลกนี้อยู่ก็คือมนุษย์นั่นแหละ”
อิจิโรกับซาบุโรเอ่ยแล้วตักซุปถั่วปากอ้าเข้าปากไปพร้อมๆ กัน
“โอ้ อร่อยแฮะ ถั่วปากอ้าเอามาท�าซุปข้นได้ด้วยเหรอเนี่ย”
“อื้ม อร่อยมาก คุโรเป็นอัจฉริยะจริงๆ”
ั
ื
ทงสองคนกนอาหารมากมายบนโตะไปชมว่าอร่อยไป เม่อได้รบค�าชมอย่างไม่
้
ั
ิ
ื
หยุดปาก ความช็อกจากการโดนสองสาวว่งหนีเม่อตอนกลางวันก็ค่อยๆ ทุเลาลงทีละน้อย
ิ
ดีจริงๆ ที่อิจิโรกับซาบุโรมาหา ไม่เช่นนั้นเรื่องวันนี้คงคาใจเขาไปทั้งคืนแน่
ี
ึ
ขณะน้เป็นเวลาหน่งทุ่มตรง แม้ว่าร้านจะเปิดให้บริการถึงสองทุ่มก็ยังคงไม่ม ี
ี
�
ั
ึ
ลูกค้ามาเหมือนเดิม แต่ถึงอย่างน้นตอนช่วงเวลาน้าชาบ่ายวันน้ก็มีลูกค้ามนุษย์คร่งสัตว์
ี
ื
ี
ึ
กินเน้อกลุ่มหน่งเข้ามาท่ร้าน แถมยังมีท้งสองคนท่กินจุขนาดน้มาหาอีก ท�าให้วัตถุดิบ
ี
ั
อาหารที่เตรียมไว้ไม่เสียเปล่า
14
