Page 22 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 22
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
่
ุ
ความสุขเหมือนกัน
แต่แม้ว่าเขาจะเปิดร้านอาหารของตัวเองโดยมีความหวังที่เป็นเหมือนคติประจ�า
ใจอันสวยหรู ในความเป็นจริงกลับไม่ได้ง่ายอย่างนั้น
“อื้ม ก็คงคิดตื้นไปจริงๆ แหละ”
“ยังตื้นไปเนอะ”
ี
ั
้
่
ี
ั
่
ิ
ี
�
พชายทงสองตอบกลับมาแทบจะทันทหลงจากนงคิดไปเพยงไม่นาน ทาให้คโร
ุ
รู้สึกเศร้า
“พี่อะ~”
ี
เวลาท่รู้สึกท้อใจเขาก็หวังว่าพ่ๆ จะช่วยโอ แต่อิจิโรกับซาบุโรท�าเพียงมองหน้า
ี
กันแล้วส่งเสียงออกมาพร้อมกันว่า “ก็นั่นแหละน้า”
ี
“ถึงนายจะเป็นคนวัยท�างานมาแล้วส่ป แต่ประสบการณ์ในฐานะเชฟก็ยังไม่เท่าไร
เลย”
ั
ี
ั
ี
“ท้งท่เป็นอย่างน้นนายกลับรีบร้อนออกมาฉายเด่ยวเพียงเพราะอยากมีร้านอาหาร
ึ
ั
ี
เป็นของตัวเองเร็วๆ น่นา แถมยังมาเปิดร้านอยู่ในเขตชุมชนท่มีท้งคนคร่งสัตว์กินเน้อและ
ี
ื
คนครึ่งสัตว์กินพืชอยู่รวมๆ กันอีกต่างหาก”
“ตัดสินใจอะไรง่ายเกินไปจริงๆ นั่นแหละ จะว่าสมกับเป็นคุโรก็ใช่อยู่หรอก”
นอกจากจะไม่โอแล้ว ถ้อยค�าเหล่านั้นยังเซาะรอยแผลในใจให้ลึกเข้าไปอีก คุโร
ไหล่ตกอย่างสิ้นหวัง
ิ
ั
ั
แต่เขาเองก็คิดว่ามันจริงอย่างน้น เขาเพ่งจะเคยเปิดร้านอาหารเป็นคร้งแรก แถม
ค�านึงถึงความต้องการของตัวเองเพียงอย่างเดียว เขาเองก็รู้ดีว่าแบบนั้นมันเป็นความคิด
ที่ตื้นเขินเกินไป
“แล้วฉันจะท�ายังไงดี”
ถ้ายังไม่มีลูกค้าอยู่แบบนี้ คงเป็นอันต้องปิดร้านลงแน่
18
