Page 30 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 30
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
ุ
่
ั
ั
ี
มองไปรอบๆ พ้นท่ปริศนาน้นแล้วก็ต้องตกใจอีกคร้ง ก็คิดอยู่หรอกว่ามันกว้าง แต่ส่งท ่ ี
ิ
ื
เห็นมันกว้างยิ่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก
่
ื
ู
ี
้
ี
ั
ี
่
่
ั
ิ
ี
ิ
ดเหมือนพนทปรศนาน้นจะเป็นโถงทางเดนของทไหนสกแห่ง สขาวทเห็นว่าเป็น
ื
ผนังตู้ในทีแรกแท้จริงเป็นก�าแพงท่ทอดยาวออกไปด้านข้าง และเม่อมองดูให้ดีๆ ก็จะพบ
ี
ว่าพื้นท�าจากไม้
ในโถงทางเดนมประตูหลายบานเรียงรายกนอยู่ ทางขวาเป็นโถงทางเข้า ทสด
ี
่
ี
ุ
ั
ิ
ึ
ทางเดินทางซ้ายมีประตูหน่งบานเปิดเอาไว้ ท�าให้มีแสงสีขาวซ่งแตกต่างจากแสงไฟในโถง
ึ
ทางเดินส่องลอดออกมา
ไม่ว่าจะเป็นโถงทางเข้า โถงทางเดิน หรือแม้กระท่งวัสดุบุผนัง ทุกอย่างดูหรูหรา
ั
ั
ั
แบบท่คุโรไม่เคยเห็นมาก่อน มันท้งทันสมัยและม่นคงแข็งแรง ตรงโถงทางเข้ายังมีภาพ
ี
จิตรกรรมเรขาคณิตประดับไว้ด้วย
ี
แวบหน่งคุโรคิดว่าน่คงจะเป็นแค่ความฝันหรือไม่ก็จินตนาการ แต่ความคิดน้นก ็
ึ
ั
หายวับไปในทันทีเพราะตัวเองไม่น่าจะจินตนาการถึงสถานที่หรูหราสวยงามเหมือนบ้าน
คนดังได้หรอก
“ออกไปเลย ฉันมาก่อนนะ”
“หา? พูดอะไรไม่รู้เรื่อง ท่านประธานเป็นคนชวนฉันมานะ แกนั่นแหละออกไป”
ึ
เสียงโวยวายดังข้นอีกแล้ว มันดังออกมาจากห้องสุดทางเดินด้านซ้ายน่นเอง
ั
คุโรยังคงไม่เห็นเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ทั้งสองเสียงที่เถียงกันอยู่นั้นเป็นเสียง
ของชายหนุ่มทั้งคู่
คงเป็นคนหนุ่มสองคนก�าลังทะเลาะกัน ทว่าทันใดนั้นเสียงของผู้ชายอีกคนก็ดัง
แทรกขึ้นมา
“พวกนายช่วยเงียบหน่อยได้ไหม”
เสียงน้ฟังดูใจเย็นกว่าสองเสียงแรก เป็นเสียงต่าท่ฟังดูลุ่มลึกน่าฟัง ท้งท่เขาไม่
ี
ี
�
ี
ั
26
